page0263

253

WROŃSKIEGO ŻYCIE I PRAC®.

Treść podaliśmy w Części I-ej str. 77 ze wzmianka, że w dodatku do tej pracy znajduje się „System architektoniczny bezwzględny encyklopedyi wiedzy ludzkiej^u. Przedmiot ten w całej rozciągłości rozwinął Wroński w obszernym, niewydanym rękopisie p. t. „Encyclopedie absolue“ (patrz II. katalog rękopisów). I niniejszy „system architektoniczny¹⁴ jest zbyt rozległy, abyśmy go tu powtórzyć mogli. Powiemy tylko, że jest ułożony według znanej nam metody klasyfikacyjnej (porówn. Część I, rozdziały IX i X); że występują w nim dwa wielkie działy A i B. Dział A — Ustanowienie indywidualności — z poddziałami: a) Treść indywidualna = wiadomości empiryczne; b) Forma indywidualna = matematyka czysta. Dział B — Dedukcya powszechności — z poddziałami: a) Powszechność wiedzy — fiilozofia; b) Powszechność bytu = umiejętności. Każdy z tych poddziałów dzieli się wedle metody dualistycznej na coraz niższe rzędy i stopnie. Wspomnimy jeszcze, że każdy z rzędów i stopni i każda gałąź szczególna odpowiada oczywiście właściwym rzędowi, stopniowi i gałęzi ogólnego schematu architektonicznego, wynikającemu z „prawa tworzenia¹¹, jeszcze ukrytego w tej rozprawie. System architektoniczny stanowi przeto szczegółową klasyfikacyą wiedzy ludzkiej, która może stanąć obok innych prób podobnych, współczesnych i późniejszych. Pomiędzy gałęziami wiedzy, jakie Wroński w swym systemie umieszcza, wymienimy nazwy następujących: W dziale A : zoografia, patologia duszy ludzkiej, antropologia, dydaktyka antropologiczna, geografia fizyczna, kosmografia moralna, (geografia polityczna, religia pozytywna), geo-metrya, algorytmia, foronomia. W dziale B: filozofia chromatyczna, transcendentalna, spekulacyjna, praktyczna, teleologiczna, syntetyczna, immanentalna; logika, analityka logiczna, dialektyka logiczna; pragmatyka, analityka pragmatyczna, dialektyka pragmatyczna, teorya prawdopodobieństwa; metafizyka, ka-tegoryka wiedzy ludzkiej, architektonika wiedzy ludzkiej, metalogika; filozofia krytyki, filozofia glottologii (słowa), filozofia ideologii, filozofia aclirematyczna lub wiedzy najwyższej i t. d.

18. Le Sphinx, Nr. II. Paris, Mars 1819, 8°, str. 36.

N. P.

Patrz Część I, str. 77.

19.    Cours de philosophie, Paris 1819, 4°. Prospectus.

jst.

Prospekt.

20.    D2, HI2 b. Critią ue de la thśorie des fonctions gćnSratrices do M. Laplace par .... Paris, Treuttel et Wurtz. Paris. Aout 1819, 4°, str. IV, 136.

Cz. K. N. P (egzemplarz autora)-

Patrz Część I, str. 69. Praca ta daje znacznie więcej niż zapowiada jej tytuł. Jest ona nietylko krytyką teoryi funkcyj tworzących Laplaco’a ze stanowiska filozofii matematyki Wrońskiego, lecz zawiera nadto pomysły bardzo ogólne,

http://rcin.org.pl