page0284

274

S. DICKSTE1N.

comotion sur les chemins de fer et sur les routes ordinaires (Mai 1852), (str. 237-240).

Za najważniejszą część tego dzieła poczytujemy rozdział VLI-my Patrz Cześć I, str 109.

103.    V. Philosophie absolue. Premiers travaux, Sepł manuscrits inódits, ecrits de 1803 a 1806 par Ho6nć Wroński. Philosophie sp6culative. Philosophie du langage. Philosophie ou legislature des mathemati-ques. Systeme gćneral des probabilites. Economie politique. Conrs de gćographie. Platine - Chimie. Oeuvres posthumes. A Paris, au dópot des ouvrages de 1’auteur. Novembre 1879, 8-vo, str. 238.

Treść tej książki podaliśmy w Części I ej, str. 25—27.

104.    Nomothćtiąiie messianiąue ou lois supremes du monde. Fondation idóale = Loi du progr&s. Autothćsie du monde. Production r£elle = Loi de crćation. Autogćnesie de la róalitć. Partie intćgrante de l^;Apodictique messianique. Par Hoenó Wroński. Oeuvre posthume, Paris, Noyembre 1881. 4-to, str. VIII. 140.

Na pierwszych 21 stronicach zawiera ustęp p. t.: „Discours próliminaire", w którym Wroński stara się stwierdzić, że umysł ludzki zdolny jest przeniknąć do prawdy bezwzględnej. („Existence de 1’idóal de 1’absolu dans la raison hu-maine, c’est a dire, la presence en nous de 1’idee d’un principe qui subsiste par soi-meme, ayant en lui-meme la condition de sa realite, est une garantie absolue, infaillible de la tout - puissance de la raison de Thomme"). Podaje następnie cechy absolutu (przytoczone przez nas w Części I-ej str. 191). oraz streszcza hi-storyę dążeń do absolutu w różnycn doktrynach filozoficznych. Między innemi zasługuje na uwagę krytyka filozofii Kanta. W następnej części pracy p. t. : „Parties constituantes de la philosophie absolue" (str. 27—103) mówi o zamierzonych przez siebie pracach, które złożyć mają całość wykładu filozofii bezwzględnej. Podana jest i omówiona szczegółowo treść następujących czterech tomów. Tom I. p. t.: „Propódeutiąue de la róforme de la philosophie du savoir supremo", złożony z trzech artykułów. 1) Metafizyka filozofii; 2) Architektonika filozofii; 3) Metodyka filozofii, został ogłoszony po śmierci Wrońskiego (Patrz NNra 98 i 100). Tom II. p. t.: „Developpement absolu dej Phumanite ou philosophie de l’histoire“ stanowić miały trzy rozdziały: i)Era celów względnych. 2) Era celów przechodnich. 3) Era celów bezwzględnych (Porówn. Nr. 99). Tom III zatytułowany: „Autothesie du monde ou philosophie chrómatiąue" dzielić się miał na następujące rozdziały: 1) Filozofia spekulacyjna albo logotezya bezwzględna (dwa paragrafy). 2) Filozofia praktyczna albo pragmatezya bezwzględna. (dwa paragrafy). 3) Połączenie prawdy i dobra: Filozofia teleolo-giczna, filozofia estetyczna. Tom IV noszący nazwę: „Philosophie de la philosophie¹* miał za przedmiot prawo tworzenia i reformę ostateczną filozofii wiedzy i miał składać się z rozdziałów: I. Prawo tworzenia; II. Reforma ostateczna filozofii; III. Reforma ostateczna nauk.

Pozostała część „Nomotetyki" nosi tytuł: „Modćle pour la reforme definitive de la philosophie et des Sciences". Zapowiedziana ta praca, ogłoszona w pewnej części w „Reformie wiedzy ludzkiej" (Nr. 68) składać się miała z trzech roz-

http://rcin.org.pl