page0355

347

Hosiccki Rostow nad Donem

wal na uroczystości pierwszej rocznicy ustawy. Szedł w processyi do kościoła Opatrzności przed biskupami łacińskimi; ubiór jego pontyfikalny budz^:ł po-ćziwienie, nowość widoku zajmowała. Po upadku Rzeczypospolitej, Rosfoc-kiego położenie było bardzo trudne, naraz pół kościoła stracił. Odebrano mu juryzdykcyję metropolitalną, którą powierzono księdzu Lisowskiemu. Powołano go później na mieszkanie do Petersburga. Wybrał sobie za towarzysza podróży księdza Fizykiewicza, opata kaniowskiego, ale tego wstrzymano; pojęciu ł więc z Hołownią, tym co później został suffraganem w Wilnie (ob. Enc. poiCSZ. XII str. 89). W r. 1798 urządzono nanowo Kościół unicki, oznaczone były trzy dyjecezyje. Rostockiemu zapewniono pensyje do śmierci, ale do władzy nie wrócił. Umarł w Petersburgu d. 21 Stycznia 1805 r. Ostatni za Rzeczypospolitej metropolita arcybiskup kijowski. Od Michała Rahozy metropolita siedmnasty.    Jul. B.

Rostopczyn, dom hrabiowski w Rossyi, pochodzi od Tatara, który wyjechał z Krymu za wielkiego księcia Wasila lwanowicza i nosił przezwisko Rosi o -pcza. Rostopczyn Teodor, był paziem na dworze cesarzowej Katarzyny II, później wszedł do służby wojskowej, przy Pawle I był g:nerał-adjutantem, dyrektorem wydziału poczt i otrzymał godność hrabiego, tudzież mianowany członkiem rady państwa. W r. 1891 wziął dymissyję i mieszkał w Moskwie. W r. 1812 naznaczony główno-dowodzącym w tej stolicy; zachęcona przez niego szlachta tameczna postanowiła wystawić 89,000 wojska, uzbroić i utrzymywać własnym kosztem, tudzież złożyła w ofierze około 3 milijonów ru di, a kupiecki stan przeszło 10 milijonów. W tej opoce wydaw^rał Rostopczyn odezwy do ludu, jako gubernator wojenny miasta Moskwy, pisane stylem popularnym. Gdy Francuzi zbliżali się do Moskwy, wyprawił on władze rządowe i zakłady naukowe do Kazania, archiwum zaś spraw zagranicznych i 175 dział do Niższego Nowogrodu; tudzież własność rządową na 63,000 fur. W czasie pobytu Napoleona w Moskwie, przebywał Rostopczyn na wsi o 30 werst, tudzież w mieście Włodzimierzu. Po ustąpieniu Francuzów, wrócił się do stolicy i zajmował się podźwignieniem jej z popiołów i ustaleniem porządku. W r. 1814 uwolniony od czynności główno dowodzącego, jeździł dla poratowania zdrowia do wód w Niemczech, zwiedził Londyn, a potem mieszkał w Paryżu. W r. 1823 powrócił do Rossyi, i uwolniony całkiem ze służby, żył prywatnie i umarł r. 1826 w Moskwie. Wielu przypisywało Rostopczy-nowi spalenie Moskwy w roku 1812, ale on sam stanowczo temu zaprzeczał w piśmie wydanem w Paryżu r. 1824, pod tytułem: La mritś sur Pincendie de Moscou. Dzieła Rostopczyua w językach rossyjskim i francuzkim wyszły w Petersburgu r. 1853.    L. R.

ROSiOW H3.d Donom (forteca ś. Dymitra), miasto powiatowe i portowe gu-lernii Ekaterynosławskiej, leży pod 47° 13^/ szerokości północnej i 57^c 23' długości wschodniej, odległe o 64⁴/₇ mil od miasta gubernialnego Ekaterynosła-wia. Rostow założony w r. 1749 jednocześnie z fortecą ś. Dymitra, za panowania cesarzowej Elżbiety. Na zachód od fortecy powstała słoboda (osada), zwana z początku Dałomonówką (inaczej „sołdacką słobódką’¹), następnie Kostowem. Forteca, dziś zwinięta, leży nad Donem wyrost uroczyska ,,Bogaty kołodeź” (studnia), W r. 1834 założona w mieście komora celna. Obwód miejski zajmuje 5,000 dziesięcin. Liczba mieszkańców wynosi 29,261 głów płci obojga (w r. 1863). Miasto posiada 7 cerkwi, J,657 domów; dwie szkoły powiatową i elementarną; 89 sklepów i 35 fabryk. Rostow wraz z Tagan-