page0901

893

San-Salvador — Sanhoniathoa

duje się kilka Klimat w ogóle jest zdrowy; żolta febra nigdy nie panuje; natomiast powszechną chorobą jest nabrzmienie gruczołów gardła. Ziemia wydaje bujnie wszelkie rośliny zwrotnikowe. Część wybrzeża zachodniego od Rio Acajutla do Guameca nazywa się wybrzeżem balsamowym, z powodu że dostarcza w^r swych lasach wielką ilość najwyborniejszego balsamu, wywożonego rocznie na 15—20 tysięcy funtów. Innym ważnym płodem tego kraju jest indygo znane pod nazwiskiem indygo z Guatemali. Hodowanie bydła nie przynosi wielkich korzyści; zwierzęta domowe europejskie wyrodziły się w tej krainie. Znajduje się tu kilka fabryk indygo, cukrowni i hut żelaznych. Znaczniejsze artykuły handlu wywozowego z portów Acajutla i Conchagua są: balsam, indygo, terpentyna, cukier, bawełna, kakao i t. d. Indyjanie, pne-szkańcy biali i mieszanego pochodzenia składają ludność. Na czele rządu stoi prezydent z dwoma ministrami. Reprezentacyją ludu stanow-i izba prawodawcza obejmująca 25 deputowanych i senat. W sprawach sądowych i kościelnych są władzami: najwyższy sąd i biskup w San-Salvador. Siła zbrojna wynosi 700 ludzi, dochody 300,000 piastrów^r (około 2,600,000 zł. poi.). Kraj dzieli się na departamenta: San-Salvador, San-Miguel, San-Vincente, Santa-Ana czyli Sonsonate. Główme miasto San-Salvador, siedlisko rządu i kon-gressu, leży w dolinie otoczonej pasmem gór Chontales, u podnóża wulkanu San-Salvador, niekiedy strasznie wybuchającego. Miasto liczy 39,000 ludności, jest regularnie zabudowane, posiada katedrę, kilka okazałych gmachów i jest najważniejszem miejscem handlowem w kraju. Z innych miast znaczniejsze jest: Sonsonate nad Rio Acajutla, której ujście tworzy port tegoż nazwiska. Kraj ten zwany niegdyś Cuscatlan, w r. 1525 i 1526 przez Hiszpanów pod dowództwem Pedra Alvarado zawojowany, otrzymał nazwisko San-Salvador. W r. 1821 wraz z innemi stanami Środkowej Ameryki ogłosił się niezależnym. Ugodą z r. 1812 San-Salvador, Guatemala, Nicaragua i Honduras połączyły się w związek. Lecz stosunek ten nie był trwałym; wkrótce w r. 1815 wybuchła wojna między San-Salvador i Guatemala. Później związek ten z różnemi zmianami kilkakrotnie był ponawiany i zrywany. W roku 1851 w następstwie zatargów z Anglią, admirał angielski Hornby blokował całe wybrzeże San-Salvadoru. W roku 1852 wybrany został w miejsce Vasconcelo prezydentem rzeczypospolitej San-Salvador, Dr. Francesco Duenas.

San-Sebastian, główne miasto prowincyi baskijskiej Guipuzcoa, na zachodnim wybrzeżu Hiszpanii, siedlisko jeneralnego kapitana, leży nad zatoką biskajską, o pięć mil od Bajonny; jest dobrze zabudowane i liczy 11.000 ludności. Jako miasto portowe i handlowe posiada różne zakłady żeglugi i budowy statków. Port jego jest podrzędny, lecz w pobliżu znajduje się w'ażny port Los Passages. Okolice są nader przyjemne, upiększone widokami Pyre-nei i Oceanu. 8an-Sebastian zdobyte przez Anglików w r. 1813, było zrabowane i ogniem zburzone.

SRUCheZ (Tomasz), jezuita hiszpański, urodzony w Kordubie r. 1551, zmarły w Grenadzie r. 1610, jest autorem słynnego dzieła de Mafrimonio (Genua, r. 1557, szczególniej poszukiwane wydanie w Antwerpii r. 1607); gdzie się mieszczą najdelikatniejsze, a zarazem najdrażliwsze szczegóły tajemnic małżeńskich.

Sanchoniathon, pisarz fenicki, rodem zBerytu, ułożył, jak powiadają, koło roku 1250 przed Chrystusem, w języku fenickim historyję swojej ojczyzny i Egiptu, w dziewięciu księgach. Do naszych czasów doszła tylko szczupła