page0041

31

snuły się projekta fundacyi tych wspaniałych świątyń, które później dokonał w imię Boga i ludzkości.

Pamiętał naprzód orodzinnem miejscu. Wkrótce stanął w Końskich kościół z ciosowego kamienia, którego dostarczyły sąsiednie okolice. Końskie były już podówczas piękną osadą wśród gęstych kniei; tam biskup zjeżdżał dla wytchnienia, niedaleko ztamtąd nad rzeką Czarną zabawiał się łowieniem bobrów, które lubił niezmiernie.

Do tej jego wiejskiej ustroni przywiózł mu raz brat rodzony swych synów na wychowanie, wiedząc, że trudnoby było troskliwszej oddać ich pieczy. I oto dwaj młodziutcy Odrowążowie wzrastają pod okiem stryja, tworząc z nim razem piękny obraz cnót chrześcijańskich. Ci dwaj młodzieńcy szybko dorastający gorącą wiarą swoją, do wysokości moralnej poważnego już męża, to cudowna grupa błogosławionych, przed którą świat polski, a nawet cały świat katolicki z pokorą i uwielbieniem zgina kolano.

Kiedy Jacek i Czesław wróciwszy z Bonońskiej akademii przywdziali sukienkę duchowną, Iwo patrząc na ich cnoty z rozradowanem sercem, mianował Jacka kanonikiem krakowskim, a Czesława kustoszem sandomierskim i w najtrudniej-