scandjvutmp11001

250 Zajęcia.

Np., mówiąc o ptakach, wychowawczyni zachęca dzieci do ulepienia ptaka; nie chodzi w tym wypadku tak o dobre wykonanie, jak o to, żeby dziecko uprzytomniło sobie główne części ciała ptaka i stosunek ich do siebie.

Rozwijanie jednak pomysłowości, zużytkowanie twórczego popędu powinno być rzeczą pierwszorzędnej wagi, praca przeto własnego pomysłu powinna następować (u dzieci zdolnych może poprzedzać), po każdej robocie naśladowczej.

Jeżeli robota przy jednym przedmiocie przeciągnęła się za długo, możemy zrobić dłuższą pauzę, lub pracę samodzielną odłożyć na popołudnie — ale nigdy jej nie porzucać, nie doprowadziwszy do końca.

Wkońcu dodamy kilka uwag niezbędnych dla wychowawczyni przy modelowaniu z dziećmi.

1.    Wychowawczyni nie powinna poprawiać własnoręcznie roboty dziecka: najpierw dlatego, że w ten sposób nic się dziecko nie nauczy, nigdy nie będzie w pracy samodzielne, a wkońcu niewłaściwie nazywać będzie swoją — robotę, która została poczęści wykonaną przez kogo innego.

Wychowawczyni powinna dawać wzory łatwe, nie wymagać za dużo, objaśniać, wskazywać błędy, pokazać na innym kawałku gliny, w jaki sposób należy je naprawić. Pierwsze roboty z natury rzeczy będą nieudolne; nie trzeba jednak zniechęcać dziecka, a zwracając uwagę na błędy, trzeba wykazać i dobre strony pracy.

2.    Nie należy wobec dziecka niszczyć nawet lichej jego pracy; kierowniczka każe zostawić lub upozorować, że zachowuje przedmioty wymodelowane dla siebie, a zniszczy dopiero po odejściu dzieci.

Lepiej wykonane przedmioty dzieci mogą zabrać do domu.