scandjvutmp1301

16 Pionierzy wychowania przedszkolnego.

Pragnienie wychowywania drugich od lat dziecięcych błąkało się po głowie Froebla, co widzimy z następujących jego słów: „Długo mężnieje i dojrzewa wylęgła w człowieku idea; na podobieństwo nasienia, rzuconego w ziemię, przedewszystkiem puszcza ono korzenie w głąb. Mój ojciec był pastorem w pewnej wiosce. Jako do człowieka wykształconego i niezwykle ludzkiego, rodzice zwracali się dość często, prosząc o radę co do dzieci. Przykład ojca budził we mnie żądzę świadczenia również zczasem pomocy rodzicom, którzyby jej potrzebowali. Myśl ta umacniała się w mojej głowie dziecięcej i zaledwie po latach trzydziestu wypowiedziała w określonem dążeniu".

Rychło po przyjeździe do Frankfurtu Froebel zapoznaje się z Grunerem, kierownikiem tamtejszej szkoły wzorowej. Doświadczony pedagog, wysłuchawszy zwierzeń młodzieńca, odgaduje istotne jego powołanie i rzecze: „Nie ziemię powinieneś pan uprawiać, lecz młode głowy; nie domy wznosić, lecz szkoły; nie rośliny hodować, lecz dzieci"; zarazem też ofiarował mu posadę w swej szkole. Froebel zgadza się chętnie, ale naprzód jedzie do Pestalozzi’ego, podług zasad którego urządzona była szkoła Grunera. Nowe pole pracy odpowiada jego pragnieniom. „Znalazłszy się wśród dzieci, — pisze on — czułem się jak ryba w wodzie; zdawało mi się, żem znalazł coś takiego, co, chociaż nieznane mi jeszcze, było właśnie tern, do czego dążyłem oddawna". Działalność pedagogiczna pochłania go odtąd całkowicie. Praktyka budzi niezliczone zapytania, zarówno związane z wykładem powierzonych mu przedmiotów, jak i dotyczące ogólnych celów nauczania początkowego. Przypominając sobie własny żywot szkolny, doznawane podówczas wrażenia i uczucia, Froebel szuka dróg lepszych: „Nauczanie szkolne nie podobało mi się;