page0046

36

nie do tej samej pracy, zawaliła się jeszcze po raz drugi.

Wtedy ogarnęło wszystkich przerażenie, bo ten wypadek z Nieba ostrzeżeniem się wydał. A w tein z bagien rozciągających się w dolinie przypłynęły jakieś śpiewy pobożne, tajemnicze, nadziemskie. Przy odgłosie tych niezrozumiałych chórów, orzeźwiających -wszakże słuchaczy, jak pełna namaszczenia modlitwa, rozpoczęli po raz trzeci robotnicy swe dzieło na wzgórzu. Lecz o dziwy! ściany runęły znowu; wtedy biskup na miejsce mającej się stawiać budowy, owe bagniska zkąd wychodziły głosy, obiera. Z początku zdaje się to niemożebnem do wykonania, lecz u Boga i ludzi dobrej woli nie ma nic niepodobnego.

Lubo rzeczka Dłubnia rozlewała szeroko, zaczęto bić kanały, zwracać ją do właściwego koryta, i w' tern właśnie miejscu, gdzie pierwej jej wody stały, wzniósł się drewniany kościół i klasztor dla poświęconych Bogu dziewic. Lecz okolica pusta natchnęła myśl Iwonowi, żeby koło klasztoru wieś postawić, a dla wsi kościół parafialny na poprzednio już na wzgórzu położonych fundamentach.

Tak więc powstała wieś Dłubnia, później zwana Imbramowice, z farnym kościołem, wznoszą-