WA308�7 II5947 NAUKA O LUDACH284 I

kna legenda o iego ulubionym uczniu inancia, brzmiąca bardzo podobnie do spotkania z Samarytanką przy studni, zawartego w czwartej ewanielii. Zażądał on bowiem od dziewczyny z pokolenia Gzandala, czerpiącej wodę, napoju, a gdy się zawahała, aby go dotknięciem swem nie skazić, rzekł do mej: „Siostro, nie pytam o twe pochodzenie, ani o twą kastę, proszę cię o napćj, jeżeli mi go dać możesz’¹ ')• Zbliżenie do chrześciańskich podań zawiera również legenda o biednym, który garczek od jałmużny Buddy garścią kwiatów napełnić zdołał, gdy tymczasem bogacze dziesięciu tysiącami miarek tego uczynić nie byli w stanie; albo też owa, w której lampy, zapalane przez królów i możnych na cześć Buddhy pogasły i tylko jedna, którą biedna kobieta zapaliła, przez całą noc gorzała ²).

Żywot twórcy nowej religii, tak jak nam został podany, był dość jednostajny. Przez wyrzeczenie się świeckićj władzy i zmysłowych rozkoszy i chodząc z garczkiem od jałmużny w ręku, książę indyjski dał dowód szczerości swćj nauki o obowiązkach człowieka. Już w późnym wieku musiał jeszcze tego dożyć, że wróg jego domu rodzinne jego miasto, Kapilarastu, spustoszył. W towarzystwie Anan-dy przebiegał on przy świetle gwiazd jego dymiące się jeszcze zgliszcza, kroczył przez trupy zabitych i ciała dziewcząt z poobcinanemi członkami, pocieszając konających. Z tamtąd chciał się zawlec do Kusinagara, lecz’ nie doszedł już do tego 70 mil odległego miasta, tylko padł niedaleko od niego pod drzewem Sala, skarżąc się na wielkie pragnienie. Wkrótce jednak śmierć nadeszła i zmarł z temi słowy na ustach: ,,łSic nie jest trwałćm na tym świecie” ³).

Zbawienie, wymyślone przez Buddę, odnosiło się jedynie do rojeń odrodzenia; zbawienie znajdzie przeto w tej nauce tylko ten, kto to urojenie podziela. Odrodzenie wynika zawsze z przewinienia w bycie dawniejszym, ztąd i grzech jest przyczyną wszelkiej ziemskiej nędzy ⁴). Dla tego że dusza trzyma się uporczywie bytu, musi więc po śmierci nowy byt rozpoczynać. Przy śmierci człowieka nie pozostaje bowiem z życia nic, tylko summa jej dobrych i złych uczynków, a te

^r) Bur no uf 1. c. T. I sir. 203.

³) Koppen. Die Religion des Buudha. T. I str. 131,

³)    O. Pal 1 a di u s. Das Leben Buddhas. Arbeiten d. russ Gesandt. zu Pe-cking. Berlin 1858. T. II str. 263.

⁴)    Koppen 1. c. T I str. 290.

http://rcin.org.pl