scandjvutmp8001

Opowiadanie dla dzieci. 117

ności i opowie niebawem coś o tym ptaszku. Powiastka taka bardziej je zainteresuje, niż inna — o jakim ptaszku nieznanym; dziecko łatwo sobie odtworzy przedmiot w pamięci, a wychowawczyni nie będzie potrzebowała komentarzami przerywać swego opowiadania.

Tak samo rzecz się ma z opowiadaniami moralnemi. Gdy wychowaniec lub wychowanica objawia jakieś ujemne skłonności charakteru, znajdzie w nich wskazówkę co do wyboru opowiadania etycznego. Jeżeli dziecko np. źle się obeszło z młodszem rodzeństwem, dało dowód złośliwości, egoizmu, wychowawczyni ze swego skarbczyka wybiera opowiadanie o dzieciach dobrych i, dzięki harmonji towarzyskiej, szczęśliwem rodzeństwie. O dzieciach dobrych, nie zaś złych, opowiada z tego powodu, że każdy postępek i usposobienie dziecka uwydatnia się daleko lepiej, jeżeli znajduje tło odmienne.

Drugi warunek — ażeby opowiadanie było ciekawe, ażeby treść dziecko zatrzymać mogło na czas dłuższy.

Jeszcze jeden czynnik gra wielką rolę w zainteresowaniu dziecka — urok niebezpieczeństwa.

Niebezpieczeństwo wraz z tajemniczością nęci i pociąga dziecko. Jako przykład bardzo ciekawego opowiadania tego rodzaju może służyć „Jasio" Orzeszkowej.

Natomiast dzieci małe (do lat 5-ciu) opowiadań takich nie lubią, ale wymagają od powiastek przeciwieństwa, choćby bardzo naiwnego.

„Dziewczynka ciągnie wózek z lalką; przyglądają się im kwiatki, motylki, konik polny usiłuje prześcignąć. Zosia patrzy i cieszy się. A wtem bęc: wózek się przewraca i lalki wypadają na ziemię".

W opowiadaniach dla małych dzieci należy unikać smutnego zakończenia. Nie znaczy to, żeby wzruszeniowy pier-