032

32 Bezprzewodowe sieci komputerowe

Tłumienność trasy można też wyznaczyć na podstawie wykresów Okumury, określających poprawkę, jaką należy dodać do wyliczonej tłumienności wolnoprzestrzennej:

32 Bezprzewodowe sieci komputerowe

Lo(du)

lójr² dj X²

(2.18)

gdzie X jest długością fali nośnej [m]. Wykresy podstawowe, wykonane dla prawie gładkiego terenu miejskiego, uzupełnione są o wykresy, określające poprawkę ze względu na wysokość ustawienia anteny nadawczej i odbiorczej oraz typ terenu.

Dla tras pozahoryzontowych, jak dotychczas, nie znaleziono opisu analitycznego tłumienności, dlatego też stosuje się opracowane przez CCIR krzywe medianowe. Ponieważ empirycznie wykazano, iż tłumienność pozahoryzontowa zależy głównie od częstotliwości i odległości, zaś tylko nieznacznie od wzniesienia anten, przyjmuje się zależność

U [dB] = Z[dB]+AZ[dB], (2.19) w której L oblicza się ze wzoru:

L [dB] = 120+40 log r/[km]-20 log ^/?|[m]/;₂[m]_y), (2.20)

natomiast AL(fd) odczytuje się z nomogramu Bullingtona, określającego poprawki pozahoryzontowe do wzorów przedhoryzontowych dla propagacji przyziemnej.

Oprócz zasięgu użytkowego nadajnik charakteryzuje się także zasięgiem zakłóceniowym, czyli odległością, w której zakłócana jest praca innych nadajników wykorzystujących ten sam kanał radiowy. Zasięg ten jest na ogół 1,5-2 razy większy od zasięgu użytkowego. Z kolei interferencja, pochodząca od innych nadajników, uwzględniona jest w koncepcji zasięgu ograniczonego interferencją. W praktyce obliczenia teoretyczne służąjedynie do orientacyjnego wyznaczenia mocy nadajnika. Silna zależność zasięgu od ukształtowania terenu powoduje bowiem, iż słyszalność stacji w różnych kierunkach może być trudna do przewidzenia. Dlatego też konieczne jest próbne uruchomienie nadajnika i empiryczne sprawdzenie, czy w pożądanych miejscach istnieje zadowalająca jakość odbioru. Uzyskane w ten sposób dane służą następnie do korekty mocy nadajnika. Należy także zaznaczyć, iż nadajnik powinien posiadać pewną rezerwę mocy, która pozwala zapobiec zerwaniu transmisji wskutek zaników fal.

Systemy radiowe z widmem rozproszonym

Metoda modulacji z widmem rozproszonym (ang. spread spectrum), w której szerokość pasma przesyłanego sygnału jest znacznie większa niż wymagana dla przesłania informacji w paśmie podstawowym, charakteryzuje się następującymi zaletami w stosunku do klasycznych metod modulacji:

♦ utrudnione jest wykrywanie i rozpoznawanie takich sygnałów oraz przechwytywanie transmitowanej informacji,