2009 01 01 5438

<A W wLaoo. $ i l

ISBN 97UU4M5J240. C by W PW ZOirt

7.4. Zanieczyszczenia najczęściej spotykane wewnątrz pomieszczeń    189

Emisje produktów spalania wewnątrz budynków

Spalanie wewnątrz budynku wnosi swój wkład do stężenia VOC. a poza tym jest źródłem trwałych gazów nieorganicznych i niekiedy cząstek pyłów. Opalanie paliwem pomieszczeń wewnętrznych stanowi częstą praktykę — zazwyczaj w celach ogrzewczych i kuchennych. Charakter produktów spalania zależy od rodzaju stosowanego paliwa, jak również od stosunku paliwa do utleniacza oraz innych warunków spalania. Istnieje wiele rodzajów paliwa, ale tlen w powietrzu pozostaje niezmiennie utleniaczem. Stopień uwalniania produktów' spalania we wnętrzu budynku zależy od konstrukcji układu generującego ciepło. Obejmują one szeroki zakres urządzeń, począwszy od wysoko wydajnych pieców, które zasysają powietrze i uwalniają produkty poza budynkiem, do urządzeń ogrzewających lub kuchennych, które wytwarzają i uwalniają zarówno gazy jak i pyły do wnętrza słabo wentylowanego pomieszczenia mieszkalnego. Innym zagadnieniem związanym ze spalaniem jest palenic papierosów.

Spalanie paliw opartych na węglu zawsze prowadzi do powstania ditlcnku węgla i tym samym zwiększenia stężenia tego ga/u w atmosferze. Jednak nawet w przypadku, gdy wentylacja jest niewydąjna. stężenie ditlenku węgla rzadko przekracza 1000 ppmv (przypomnieć należy, że w zewnętrznym otoczeniu wynosi ono 378 ppmv). czyli wartość zwykle możliwą do zaakceptowania. F.misja monołlenku węgla jest również związana z paleniem, ale wzrost jego stężenia wewnątrz budynku można ograniczyć przez zapewnienie jego całkowitego utlenienia do ditlenku węgla. Rozsądna szybkość wymiany powietrza jest również ważna, aby stężenie monołlenku węgla nic przekroczyło 10 ppmv. Tlenek azotu!II) (NO) pochodzić może /. azotu obecnego w paliwie. Drewno lub inne postaci biomasy zawierają znaczące ilości tego pierwiastka, ale mało jest go w produktach przerobu ropy naftowej lub w gazie ziemnym. Dodatkowa ilość tlenku azotu(II) powstaje z diazotu występującego w powietrzu podczas spalania w wysokiej temperaturze. Ponieważ szybkość tworzenia tlenku zależy od temperatury płomienia, znacznie więcej powstaje go w wyniku spalania gazu ziemnego (7'_pu„_nuń > 2000 C) niż biomasy, takiej jak drewno (7’_p|₍,_micli < 1000 C). Do przyspieszenia reakcji utleniania NO —* NOi zachodzącej po spalaniu niezbędna jest obecność fotochemicznie utworzonych indywiduów, takich jak rodniki peroksylowc. Jedną z dróg powstawania rodników wodoroperoksylowych opisują reakcje (7.10>-(7.12). Stężenia większe niż 100 ppbv dla dowolnego NO, są uważane za nadmierne. Emisje ditlenku siarki nic stanowią większego problemu, z wyjątkiem rzadkiego przypadku spalania węgla o dużej zawartości siarki w pomieszczeniu zamkniętym.

Ix>tnc organiczne związki węgla są innymi produktami spalania, ich charakter i ilość znowu zależy od rodzaju paliwa oraz warunków spalania. Węgiel, drewno i inne postaci biomasy mają tendencję do uwalniania większej ilości gazowych węglowodorów i innych częściowo utlenionych VOC niż zachodzi to w przypadku produktów ropy naftowej i gazu ziemnego. Gdy paliwa stale są spalane w urządzeniach pozbawionych odprowadzenia, wówczas w powietrzu wewnątrz pomieszczenia obserwuje się zwiększone stężenia tych gazów. Odpow iednie odprowadzanie gazów spalinowych minimalizuje ten problem. Formaldehyd jest produktem ubocznym spalania paliw wszystkich rodzajów.