skanuj0187 bmp

188 CZĘŚĆ III. System ochrony zdrowia w Polsce w dobie reformy

•    Agencji Jakości Usług Medycznych - właściwej w zakresie standaryzacji usług medycznych i monitorowania świadczeniodawców pod względem przestrzegania standardów tych usług oraz nadawania świadczeniodawcom certyfikatów jakości;

•    Agencji Urządzeń i Aparatury Medycznej (powołanej odrębną ustawą) -właściwej w zakresie określania warunków konstrukcji, produkcji i obrotu, a także dopuszczania do stosowania oraz sposobu użytkowania aparatury i sprzętu medycznego oraz środków transportu medycznego i ich wyposażenia.

Zadania w zakresie nadzoru zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego, które ze swej istoty przypisane są wyłącznie państwu, wykonuje minister właściwy do spraw zdrowia za pośrednictwem centralnych organów nadzorowanych przez siebie: Inspekcji Usług Medycznych, Inspekcji Sanitarnej i Inspekcji Farmaceutycznej, a także przy pomocy prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, działających na podstawie odrębnych ustaw.

W systemie podporządkowanych ministrowi właściwemu do spraw zdrowia instytucji bezpieczeństwa zdrowotnego, niezwykle istotne miejsce będzie zajmować utworzone na podstawie odrębnej ustawy Państwowe Ratownictwo Medyczne - system ratowania życia lub zdrowia osób w stanach nagłego zagrożenia.

V2. Należy podporządkować prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych ministrowi właściwemu do spraw zdrowia.

Uzasadnienie:

Nadzór nad działalnością prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, działającego na podstawie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, winien sprawować minister właściwy do spraw zdrowia, a nie jak dotychczas -prezes Rady Ministrów. Rozwiązanie to jest przejawem idei skupienia organów nadzorujących system ochrony zdrowia pod zwierzchnictwem ministra właściwego do spraw zdrowia za całość systemu ochrony zdrowia. Przekonaniu temu dotychczas nie odpowiadały właściwe regulacje normatywne - w tym zwłaszcza w zakresie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.

V3. W wyniku przemian zachodzących w ochronie zdrowia pojawia się konieczność określenia minimalnych świadczeń gwarantowanych przez państwo.

Uzasadnienie:

Regulacje systemowe dotyczące świadczeń gwarantowanych przez państwo określają kto i na jakich zasadach ma prawo do nieodpłatnych usług medycznych.

Jednym z zadań państwa jest dążenie do stałej poprawy zdrowia obywateli, dlatego rozszerza się uprawnienia do nieodpłatnych usług medycznych związanych z zapobieganiem i leczeniem niektórych chorób.