ScanImage013 bmp

5.    Zaburzenia zachowania, które obejmują:

-    niepodejmowanie czynności oczekiwanych od adolescenta (chodzenia do szkoły, podejmowania obowiązków szkolnych, domowych i społecznych),

-    zachowania łamiące normy i zakazy społeczne

(eksperymentowanie    ze    środkami

psychoaktywnymi, chaotyczna i przypadkowa aktywność seksualna),

-    zachowania autodestrukcyjne, w tym zachowania samobójcze, samookaleczenia.

6.    Dolegliwości somatyczne polegające na skupieniu się na funkcjonowaniu ciała, zgłaszaniu różnorodnych objawów nie mających potwierdzenia w badaniu lekarskim, spadku sprawności i złym samopoczuciu.

Leczenie depresji młodzieńczej

Podstawową metodą leczenia depresji młodzieńczej jest psychoterapia, tak indywidualna jak i grupowa. Głównym zadaniem stojącym przed terapeutą prowadzącym psychoterapię indywidualną jest pomoc w odsłonięciu przyczyn zaistniałych rozbieżności pomiędzy ja idealnym adolescenta, a jego aktualnym obrazem siebie, co ma na celu urealnienie stosunku pacjenta do samego siebie, a tym samym zaakceptowanie siebie. Terapeuta powinien też wzmocnić realne możliwości pacjenta, zaś często stawiane sobie przez adolescentów nieadekwatne cele powinny, przy akceptującej i cierpliwej postawie terapeuty, zostać zastąpione przez cele możliwe do osiągnięcia. Bardzo przydatna w leczeniu pacjentów młodzieżowych jest też psychoterapia grupowa, pozwalająca na uzyskiwanie wielu pozytywnych informacji zwrotnych bezpośrednio od rówieśników, jak i stwarzająca adolescentowi sposobność do pomocy innym, a tym samym dostarczająca wzmocnienia poczucia własnych kompetencji

Przy niepowodzeniach w terapii należy zwrócić sie po pomoc do lekarza psychiatry dzieci i młodzieży w celu rozważenia konieczności zastosowania leczenia farmakologicznego. Warto nadmienić, że depresja może maskować występowanie innych chorób psychicznych lub somatycznych, dlatego ważne jest przeprowadzenie dokładnego procesu diagnostycznego w celu wdrożenia odpowiednich oddziaływań terapeutycznych.

ZABURZENIA ODŻYWIANIA

1. Jadłowstret psychiczny (anorexia nervosa)- F50.0

Wg. Camera (1993) wyróżniamy następujące typy anoreksji:

Restrykcyjny- bez jakichkolwiek epizodów zwiększania ilości pokarmu Bulimiczny- pojawiają się sporadyczne epizody nadmiernego objadania się nie prowadzące do zmiany masy ciała

Wiek zachorowania- najczęściej miedzy 10-25 r. życia, znacząca przewaga kobiet.

PRZYCZYNY_do tej poty nieznane. Istnieje wiele teorii uwzględniających m. in rolę czynników biologicznych, obciążeń genetycznych, niewydolność struktur wsparcia (rodzina, szkoła) czy nieprawidłowego rozwoju osobowości.

-$* czynniki osobowościowe: najczęściej spotykane to perfekcjonizm ze skłonnością do zachowań obsesyjno-kompulsywnych oraz wytrwałość i skłonność do unikania urazów' czynniki biologiczne: łączna odziedziczalność szacowana na ok. 60%. Podkreśla sic rówmież rolę neuroprzekaźników' (nieprawidłowa aktywność serotoninergiczna) i zaburzeń w^? układzie hormonalnym (tutaj jednak zmiany wydają się wtórne)

czynniki rodzinne: cechy rodziny generującej zachowania anorektyczce to sztywność relacji wewmątrzrodzinnych, brak sposobów' na rozwiązywanie konfliktów', posługiwanie się w' relacjach rodzice-dziecko nadmiernym wiązaniem oraz blokowanie procesu uzyskiwania autonomii przez potencjalną pacjentkę 4 czynniki społeczno- kulturowe: kształtowanie nawyków dietetycznych, promowanie modelu urody opartego na szczupłej, wysportowanej syhvetce, kojarzonej z łatwością osiągnięcia sukcesu życiowego i lepszej wydolności umysłowej i fizycznej.

KRYTERIA DIAGNOSTYCZNE WG. ICD-10

zmniejszenie lub brak przyrostu masy ciała prowadzące do osiągnięcia masy ciała co najmniej o 15% poniżej prawidłowej lub oczekiwanej przy danym wieku i wzroście narzucanie sobie postępowanie służące zmniejszeniu masy ciała

samo ocenianie siebie jako osoby otyłej i lęk przed przytyciem

zaburzenie hormonalne, u kobiet zanik miesiączek, u mężczyzn problemy z potencją najważniejsze 3 to- Spadek wagi ciała o 15%, brak 3 kolejnych miesiączek, lek przed przytyciem

PRZEBIEG

W początkowym stadium choroby pacjentki zwykle kryją się z ograniczeniem jedzenia, stosując różne metody ukrywania. Zmiana w zakresie obrazu własnego ciała wynika raczej ze zmiany emocjonalnej komponenty oceny niż zmian poznawczych. Nadmierna koncentracja na własnym wyglądzie i kaloryczności posiłków prowadzi często do objawów obsesyjno- kompulsywnych oraz zaburzeń afektywnych pod postacią depresji i stanów dysforii. Współistnienie zaburzeń depresyjnych i lękowych w' anoreksji- towarzyszy w’ 50-75%. Istotna jest obecność objaw'ów' somatycznych, będących następstwem głodzenia się, są to m. in. zaburzenia w gospodarce elektrolitowej, tłuszczowej., zaburzenia neuroprzekaźnictwa, zaburzenia hormonalne, zwolnienie czynności serca, spadek ciśnienia tętniczego krwd i temperatury ciała na skutek zwolnienia procesów metabolicznych, wypadania włosów, suchość skóry, obrzęki, owłosienie pod postacią meszku, osłabienie sity mięśniowo] z zanikami mięśni, zanik cyklu miesiączkowego, stany zapalne żołądka. Przebieg choroby

11