str 6 087

86 [PIEŚNI]

¹⁰ Drugie po zielonym borze,

Które z nich kędy wolą,

Tam trawę z rosą golą.

Aż gdy je mucha zegzi, z podniesionym chwostem Wezmą się szermem prostem,

¹⁵ Gdzie ogrodowa trawa w żłobie czeka na nie,

Czy obiad, czy śniadanie,

Kędy jak znowu swojem Cieszą panią podojem.

Wiszą tłuste u rosłej prosięta samury.

²⁰ A cóż, gdy na kształt chmury

Kilkaset czarnych dójek z ugorów się gamie Do przestronej owczarnie?

Matki jagniątek różnym Wabią bekiem, lecz próżnym.

²⁵ Skoro wyżmą nabrane wymiączka kucharki, Puszczą do nich cygarki.

Niedługo się chudziątko z macierzą ucieszy,

Choć się tak barzo śpieszy:

Nam zachowane, dziatki,

³⁰ Mleko, a wam serwatki.

1 gospodarz, z przyszłego miarę biorąc żniwa, Wiotche strzechy poszywa,

Brogi stawia na jare i ozime zboża,

Bo blisko łaska Boża.

^3S Klepie kosę zawczasu,

Łąki zrosły do pasu.

w. 12 golić — tu: wyjadać.

w. 14 szermem prostem — prosto, po prostu.

w. 19 samura — maciora, locha.

w. 21 dójka — dojna owca.

w. 26 cygarki — jagnięta.

Brzemienne sady wspiera, ale drzewa zbytnie W czerwcu siekierą wytnie.

Źrebce mu się po cudnych co dzień klaczach rodzą, ⁴⁰ Drugie już w cugu chodzą.

Gęsto się roi pczoła,

Ledwie ulom podoła.

Już barciami szeroką poosadzał puszczą,

Ryby mu w stawach pluszczą.

⁴⁵ Jak żywo, nie oszpeci lipowego cienia Z ogórkami pieczenia.

Do kochanego chłodu Nie zawadzi dzban miodu.

Miłe lato nastało, flis pewien żeglugi ⁵⁰ Puszcza statki na strugi.

Rybitw we dnie na wędę głupie ryby bierze,

W nocy stawia więcierze.

Myśliwiec aż do zorzy Snem się z jastrząbem morzy.

⁵⁵ Miłe lato nastało. Co kto lubi zgoła,

Wszędzie go rozkosz woła.

Ten się kąpie, drugi się przesypia w południe.

A ów z flaszą do studnie;

Ten w mokrze, ten na suszy.

⁶⁰ Żołnierz kopiją kruszy.

Cieszy się ociec, kiedy do niego się zleci Grono kochanych dzieci.

Jedni spod znaków Marsa i Bellony krwawej. Drudzy z szkolnej zabawy,

w. 51 rybitw — rybak.

w. 52 więcierz — sieć na ryby.

w. 58 z flaszą do studnie — aby ochłodzić trunek.