Img00196

200

mowa / wzrasta o pewną niewielką wartość d. Moment dipolowy wynosi więc teraz (l + d)q. Przyrost momentu qd jest momentem dipolowym indukowanym w cząsteczce polarnej.

Indukowane dipole elektryczne występują tylko w obecności zewnętrznego pola elektrycznego i są do niego proporcjonalne.

Indukcja elektryczna

4.6. Prawo Gaussa zastosowane do dowolnej, hipotetycznej powierzchni zamkniętej S określa związek między strumieniem indukcji elektrycznej przechodzącym przez tę powierzchnię a całkowitym ładunkiem elektrycznym zamkniętym w jej wnętrzu

<1>_E = $D dS =    [^A'^s]    ^(4-6_1)

i* 1

przy czym ładunki elektryczne q_t mogą mieć znaki dodatnie lub ujemne.

Zasadę tę opisuje w postaci różniczkowej jedno z równań Maxwella

VD = p_e [A -s/m³]    (⁴-⁶”²)

Wektor £>, reprezentujący tu gęstość strumienia indukcji elektrycznej, zwany jest zwykłe krótko indukcją elektryczną; p_e jest gęstością ładunku elektrycznego, j Pole elektryczne E w jakimś punkcie obszaru związane jest z indukcją elektryczną ogólną zależnością

D = cE = e₀ t_wE [A-s/m²]    C⁴-⁶^)

gdzie: e jest elektryczną przenikalnością absolutną ośrodka, jego przenikał-nością względną, będącą jednocześnie jedną z tzw. stałych materiałowych w równaniach Maxwella charakterystycznych dla danego ośrodka. Wielkość e₀ jest przenikalnością elektryczną próżni, równą 8,86- 10'¹² A-s/y-m, zwaną również stałą elektryczną.

Wektor polaryzacji elektrycznej

4.7. Dielektryk można traktować jako neutralny elektrycznie zbiór dipoli i ładunków¹ punktowych. Jeśli dipole trwałe czy też indukowane są przynajmniej częściowo uporządkowane w jakimś określonym kierunku, określona objętość V dielektryka będzie miała wypadkowy, makroskopowy moment dipolowy P, zwany wektorem polaryzacji elektrycznej ośrodka lub krótko — polaryzacją elektryczną. Opisać go można wyrażeniem

(4-7-1)

E*

P = lim—— [A-s/m²]

K-0 V ^{1    J}