IMGt40

Większość ludzi docenia, jak ogromną wagę odgrywają w naszym życiu narządy zmysłów. Odbierane przez nie bodźce docierają do ośrodkowego układu nerwowego (oun). Niosąc informacje o otaczającym nas świecie, pozwalają poznawać go i uczyć się właściwego reagowania na cechy i wymagania środowiska, w którym żyjemy.

Poszczególne zmysły: wzrok, słuch, smak, powonienie, dotyk i narząd przedsionkowy (zwany dawniej zmysłem równowagi) bardzo różnią się od siebie. Mają one charakterystyczne receptory, czyli zbierające informacje organy, które są wrażliwe na określony typ bodźców. Bodźce, dochodzące z nich do kory mózgowej, odczuwane są jako specyficzne wrażenia: światła, dźwięku, zapachu, dotyku czy położenia ciała i ruchów przez nie wykonywanych. Bardzo ścisła współpraca czynnościowa wszystkich zmysłów powoduje, że tworzą one jeden układ narządów zmysłów.

Niewielu z nas zdaje sobie jednak sprawę z tego, że aby wszystkie narządy zmysłów działały zgodnie i harmonijnie (co jest podstawą prawidłowej egzystencji i osiągania sukcesów w życiu), muszą one przejść długą i skomplikowaną drogę, polegającą na stopniowym uczeniu się i wytwarzaniu coraz większego i pełniejszego współdziałania, czyli integracji we wspólnej pracy. (Integracja w układzie nerwowym polega na tym, źe neuron położony na danym piętrze układu zbiera i scala informacje z szeregu neuronów leżących na niższym piętrze. Kolejno - na coraz wyższych piętrach — stopień integracji jest większy. Jednocześnie pewne cechy bodźców są uwypuklane, a inne pomijane.)

Różne rodzaje informacji zmysłowych docierających do oun po zinte-I growaniu wytwarzają odpowiedzi, które budują niezbędne podstawy dla I psychoruchowego rozwoju dziecka.

7