Obraz1 (51)

znaleziono też żadnych danych integrujących typy/style radzenia sobie ze stresem Weinberger i in.(1979; Eysenck, 2000; Eysenck, w druku) z emocjami wtórnymi.

3. Metoda

3.1    Osoby badane

W badaniu wzięło udział 100 studentów I i II roku psychologii. W grupie tej znalazło się 21 mężczyzn (średnia wieku 21,52 lat; odchylenie standardowe 1,57) i 79 kobiet (średnia wieku 21,19 lat; odchylenie standardowe 2,25).

3.2    Materiały i procedura

Badanie obejmowało dwa etapy, przeprowadzone indywidualnie z każdą z osób. Pierwsza część procedury zakładała wypełnienie zestawu kwestionariuszy, podanych według wcześniej zaplanowanej kolejności. Po niej następowała jednodniowa przerwa. W kolejnym etapie badani wykonywali test uwagowy.

W pierwszym etapie mierzono poziom lęku, depresji, aprobaty społecznej i rodzaj charakterystycznych dla badanego emocji wtórnych. Inwentarz Stanu i Cechy Lęku (STAl, State Trait Amiety Inventory, Spielberger, Gorsuch i Lushene, 1970; Wrześniewski i Sosnowski, 1996), zastosowano w celu zbadania poziomu lęku jako stanu jednostki i jako względnie stałej cechy. Inwentarz Depresji Becka (BDI, Beck Depression Inventory, Parnowski i Jemajczyk, 1977; Beck, Hammen, Hollon, Ingram i Kendall, 1987; Hammen, 2004; Ruscio, Ruscio, 2002) wykorzystano do oszacowania poziomu depresji. Kwestionariusz Aprobaty Społecznej (KAS, Drwal, Wilczyńska, 1980) posłużył do określenia poziomu aprobaty społecznej, zaś Test of Self Conscious Affect (TOSCA, Tangney, 1990; Żylicz i Naumczyk, w przygotowaniu) użyty został do oszacowania dominującego typu emocji wtórnej - głównie wstydu, bądź winy.

22