Obraz04

stek". Na lewym brzegu Wisły siły radzieckie powiększały się bardzo szybko.

Nieprzyjaciel zdawał sobie sprawę z powstałego niebezpieczeństwa i zdecydował się przeciwdziałać. Zadanie to otrzymała wprowadzona w tym czasie do działań 17 A. Zorganizowała ona grupę uderzeniową, której trzon stanowiły przybyłe zza Karpat i uzupełnione do pełnych etatów 23 DPanc i 24 DPanc.

2    sierpnia natarły one wzdłuż Wisłoki (pierwsza na jej lewym brzegu, druga na prawym) z rejonu Mielca i Radomyśla Wielkiego w kierunku radzieckich przepraw pod Baranowem. Jednocześnie dowództwo 4 APanc zorganizowało uderzenie „wszystkimi dysponowanymi siłami" po obu stronach Wisły na wysokości Tarnobrzega w kierunku zbieżnym. Nacierały tu m.in. pułk szturmowy 4 APanc i oddziały 88 DP. Bardzo też uaktywniło się lotnictwo niemieckie, które działając z lotnisk stałych wykorzystywało okres przebazowywania się lotnictwa radzieckiego za przesuwającym się frontem ⁸.

Pod Baranowem wytworzyła się niebezpieczna dla wojsk radzieckich sytuacja, grożąca odcięciem przeprawionych wojsk na przyczółku. Aby ją wyjaśnić, dowódca I Frontu Ukraińskiego podjął decyzję o użyciu sił 13 A i 9 KZmech

3    APancGw, a także podchodzącej do tego rejonu drugorzutowej 5 AGw.

Przeciwuderzenie zostało odparte, a 5 AGw po opanowaniu Mielca (4 sierpnia) także została przeprawiona na przyczółek i przejęła jego lewe skrzydło. Armii przydzielono 31 KPanc gen. Grigoriewa z Grupy gen. Sokołowa °. Walki pod Baranowem wskazywały jednak, że nieprzyjaciel nie zrezygnował z obrony rubieży Wisły i będzie za wszelką cenę dążył do osiągnięcia tego celu.

Tymczasem bitwa na przyczółku sandomierskim nabierała dużego rozmachu. Na lewym brzegu znajdowały już się cztery radzieckie armie: 13 A, 1 APanc, 3 APanc, 5 AGw (z 31 KPanc). Sukcesywnie były też wzmacniane siły nieprzyjaciela (m.in. XXXXII KA otrzymał: 1133 BGren, 1136 BGren), które cały czas przejawiały dużą aktywność.

Do 5 sierpnia wojska radzieckie włamały się na głębokość Staszowa (27 km na zachód od Baranowa) i następnie wszczęły działania przeciwko XXXXI1 KA w kierunku północnym na Opatów. Po dwóch dniach dotarły do Włostowa, przecinając szosę Sandomierz-Opatów ^,0.

8 sierpnia, tzn. w dniu, w którym marszałkowie Żuków i Rokossowski opracowali zamiar działań na kierunku warszawskim, na zachodnim brzegu Wisły siły 1 Frontu Ukraińskiego miały w swym ręku pełną inicjatywę i prowadziły natarcie w celu powiększenia przyczółka. Warto przy tym zwrócić

^ł I. Koniew. Zapiski komandujuszczego frontom, s. 258; M. Katukow. Pancerny grot, Warszawa 1976. s. 347.

⁸    Meldunek 4 Armii Pancernej z 31 lipca 1944 r., MiD WIH. t. 312. roi. 1318, kl. 001402 n.;

meldunek Grupy Armii ..Północna Ukraina'* z 2 sierpnia 1944 r.. MiD WIH, t. 312, roi. 1319, kl. 000512    000514; mapa sprawozdawcza Grupy Armii ..Północna Ukraina" z 2 sierpnia I944r.. MiD

WIH. t. 78. roi. 136. kl. 6065284.

⁹    I. Koniew, op. cit., s. 263; I. Jakubowski, op. dt., s. 612.

¹⁰    Meldunek 4 Armii Pancernej z 7 sierpnia 1944 r.. MiD WIH, t. 318. roi. 1319. kl. 001173.

94