Obraz05 (6)

czerwca 1944 r. Wśród przydzielonych jej związków taktycznych duży procent stanowiły dywizje pancerne.

Te szczegółowe wyliczenia uzyskanych przez Grupę Armii „Środek" sił i środków jest niezbędne dla zrozumienia przebiegu działań w dalszej ich fazie — po operacji „Bagration". Strona niemiecka w tym czasie odtworzyła już skład tej Grupy Armii i uzyskała na jej kierunku całkowicie nowy stosunek sił. Należy podkreślić, że stan ten osiągnięto przede wszystkim kosztem innych, na razie jeszcze nie atakowanych przez Armię Czerwoną kierunków strategicznych.

Na kierunku bronionym przez Grupę Armii „Środek", kierunku — w głębi którego znajdowała się stolica Polski opór wojsk niemieckich zaczął tężeć. Natomiast na dwóch kolejnych kierunkach strategicznych — między Polesiem a Karpatami oraz Karpatami a Morzem Czarnym — broniące się wojska Grupy Armii „Północna Ukraina" i Grupy Armii „Południowa Ukraina" znacznie osłabiono i naruszono ich ugrupowanie operacyjne.

Również w Grupie Armii „Środek" tak znaczne odtworzenie sił nie mogło przynieść natychmiastowych skutków. Kierowane do niej dywizje oraz oddziały rodzajów wojsk i służb wchodziły do toczącej się bitwy pojedynczo oraz na różnych kierunkach operacyjnych i taktycznych. Trzeba więc było czasu, by przybywające wzmocnienia przyniosły oczekiwane efekty. Zaczęły one być wyraźnie odczuwalne pod koniec lipca, gdy wojska radzieckie, rozwijające sukcesy osiągnięte w operacji „Bagration", dotarły do Litwy i Polski, a przede wszystkim gdy rozpoczęła się bitwa na przedpolach Warszawy.

W tej fazie wojny między Niemcami a ZSRR przedstawione wzmocnienie Grupy Armii „Środek" mogły przynieść tylko doraźne korzyści, natomiast przyciągnęły za sobą daleko idące konsekwencje dla pozostałych grup armii. Niebawem po tych przegrupowaniach do ofensywy dołączyły wojska 1 Frontu Ukraińskiego oraz siły lewego skrzydła I Frontu Białoruskiego. Tym samym klęska, która spotkała wojska niemieckie na Białorusi, zaczęła gwałtownie obejmować inne kierunki. Na niemieckim froncie wschodnim powstała więc całkowicie nowa sytuacja strategiczna, która znamionowała nieuchronnie zbliżającą się ostateczną klęskę Niemiec hitlerowskich.