Obraz (1320)

Bardzo często banki centralne ustalają przed przetargiem wysokość stopy procentowej operacji otwartego rynku. Jest to stopa procentowa maksymalna dla operacji absorpcyjnych i minimalna dla operacji zasilających. Stanowi ona pewien wyznacznik prowadzenia polityki pieniężnej i kształtuje oczekiwania banków komercyjnych.

Przetargi są najczęściej stosowaną procedurą w operacjach otwartego rynku. Oprócz wskazanych powyżej metod przeprowadzania przetargów, w praktyce (np. Europejskiego Banku Centralnego) wyróżnia się dodatkowo dwa typy przetargów: przetarg standardowy i przetarg szybki. Różnice pomiędzy nimi polegają przede wszystkim na tempie ich przeprowadzania. W przypadku pierwszego z nich od momentu ogłoszenia warunków przetargu do chwili potwierdzenia jego wyników upływa maksymalnie doba, zaś w przypadku drugiego z nich czas ten nie przekracza godziny. Dodatkowo te dwa typy przetargów różnią sTę występowaniem lub nie harmonogramu aukcji oraz liczbą uczestników; w przypadku przetargów szybkich ich liczba może zostać ograniczona przez bank centralny¹⁵.

Inną procedurą przeprowadzania operacji otwartego rynku mogą być umowy bilateralne, które polegają na dokonywaniu operacji z jedną lub kilkoma lnsiyiuciarm kredytowymi z pominięciem przetargu. Umowy te może zawierać bank centralny albo bezpośrednio z wybranymi instytucjami, albo poprzez giełdy i animatorów rynku. Informacji o tych operacjach zwykłe nie podaje się do publicznej wiadomości przed ich zawarciem, a zdarza się, iż nie ogłasza się ich w ogóle¹⁶.

Opisując operacje otwartego rynku, warto przyjrzeć się stosowaniu tego instrumentu w Polsce. W tabeli 4.1 przedstawiono operacje otwartego rynku wykorzystywane przez Narodowy Bank Polski od początku transformacji ustrojowej do roku 2006. Od roku 1998 w dokumentach NBP wskazuje się, które operacje otwartego tynku są tymi podstawowymi (wtedy emisja 28--dniowych bonów pieniężnych). Z kolei od roku 2000 w dokumentach NBP pojawił się konkretny podział operacji otwartego rynku_na. podstawo we (OPh strukturalne (OS) i dostrajające (ODE co miało na celu harmonizację instrumentarium polskyęj^olityki pieniężnej z instrumentarium stosowanym przez Europejski Bank Centralny. Nazwy tych operacji określają ich zastosowanie, co odnotowano w tabeli.

¹⁵    W. Przybylska-Kapuścińska, Eurosystem a instrumenty polskiej i czeskiej polityki pieniężnej, CeDeWu, Warszawa 2007, s. 52-53.

¹⁶    Ibidem, s. 60-61.

83