Obraz (30)

154 homo sacer

cri, to jest to możliwe tylko dlatego, że relacja wyrzucenia od początku tworzyła właściwą strukturę suwerennej władzy.

PRÓG

Jeśli pierwotnym elementem politycznym jest święte życie, wówczas można zrozumieć, dlaczego Bataille mógł szukać zrealizowanej figury suwerenności w życiu uchwyconym w skrajnym wymiarze śmierci, erotyzmu, sacrum, luksusu, a zarazem nie przemyśleć związku łączącego ów wymiar z suwerenną władzą („La souvera-inte dont je parle - pisze w książce pod tym samym tytułem, pomyślanej jako trzecia część Part maudite -a peu de choses a voir avec celle des Etats”¹). Tym, co Bataille stara się tu pomyśleć, jest najwyraźniej to samo nagie życie (lub święte życie), które w relacji wyrzucenia stanowi bezpośrednie odniesienie dla suwerenności, a fakt, że przywraca on wagę doświadczeniu radykalnemu, jest właśnie tą cechą, która czyni jego próbę mimo wszystko wzorcową. Idąc za impulsem - czego nie był świadomy - każącym nowoczesności uczynić z życia jako takiego stawkę w grze politycznych sporów, starał się nadać wartość nagiemu życiu jako suwerennej figurze; zamiast jednak rozpoznać jego wybitnie polityczny (nawet: biopolityczny) charakter, wpisuje doświadczanie

1

G. Bataille, La souuerainte [w:] idem, CEutrres completes, t. 8, Gal-limard, Paris 1976, s. 247. [„suwerenność, o której mówię, ma mało wspólnego z suwerennością Państw” (przyp. tłum.)]