P1010268 (5)

Ogólne podstawy fotogrametrii

środkowymi odcinka AB. Punkt S nazywamy środkiem rzutów, płaszczyzny^-,, -płaszczyznami rzutów (płaszczyznami obrazów, płaszczyznami tłowymilub^ niami), zaś proste przechodzące przez rzutowane punkty i środek rzutów niami rzutującymi. Urządzeniem, za pomocą którego można otrzymać środkowy, jest aparat fotograficzny. W tym przypadku rolę środka rzutów spejj punkt główny obiektywu aparatu, promieniami rzutującymi są promienie święty biegnące od zdejmowanych przedmiotów przez środek rzutów, a płaszczyznęrzjitfe stanowi płaszczyzna błony fotograficznej. Płaszczyzna rzutów może być u mieszek na zarówno między przedmiotem a środkiem rzutów (%”) lub po jego przeciw! stronie (7t’). Wykonując zdjęcie fotograficzne, położenie płaszczyzny rzutówfi stronie k’ odpowiada negatywowi zdjęcia, a położenie n’ ’ pozytywowi, i Położenie środka rzutów (punkt główny obiektywu) względem płaszczyi rzutów (płaszczyzny tłowej) wyznaczają dwa elementy: punkt przebicia (o’,o’i płaszczyzny rzutów przez prostopadły do niej promień przechodzący przez środefc rzutów (S) oraz odległość od płaszczyzny tłowej (So* i So”). Punkty o* i o”; nazywamy punktami głównymi, a promień przechodzący przez punkty głównei| środek rzutów - promieniem głównym (osią optyczną kamery fotografie™ Odległość środka optycznego obiektywem (S) od płaszczyzny obrazu jest w przy. bliżeniu równa ogniskowej obiektywu (f).

Znając położenie środka rzutów w stosunku do płaszczyzny obrazu, możni jednoznacznie odtworzyć wiązkę promieni rzutujących, nie można jednak jednoznacznie określić rzutu środkowego, ponieważ na tym samym promieniu rzutującym może znajdować się wiele punktów przestrzeni, których obrazy i§| płaszczyźnie rzutów będą tym samym punktem. Jest to ważne stwierdzenie z punka widzenia fotogrametrii. Wynika z niego, że rzut środkowy będzie określany jedno-. cznie tylko wówczas, jeżeli będzie znane wzajemne położenie środka rzutowi | szczyzny rzutów oraz dodatkowo położenie środka rzutów względem fotograf wanego obiektu.

Jeżeli środek rzutów umieścimy w nieskończftj ności, to promienie rzutujące będą równoległe. Mamy w tym przypadku do czynienia z rzutem równo- j ległym. Ustawiającpłaszczyznę rzutów prostopadłej do promieni rzutujących (rys. 3), otrzymamy rzut równoległy prostokątny (ortogonalny). Przykładem j takiego rzutu jest mapa topograficzna. Zatem rzut równoległy prostokątny jest szczególnym przypadkiem rzutu środkowego, w którym środek rzutów \j znajduje się w nieskończoności, a promienie rzutu-

2.2. Zdjęcia lotnicze

Ogólne podstawy fotogrametrii

Do wykonywania zdjęć z powietrza (aerofotograrn? częściej samoloty i śmigłowce. Sąto odpowiednio przy st< fotogrametrycznych. Ó wyborze typu samolotu (śmigło\ decydują określone warunki techniczne. Dotyczą one wznoszenia, stateczności lotu, długości drogi startu i wiedniego pułapu lotu oraz możliwości umieszczeni ciężkości samolotu (najmniejszy wpływ na jakość zdję> wzdłuż trzech osi konstrukcyjnych). W kabinie samol jedną kamerę lotniczą. Dla celów leśnictwa wykonyw nie zdjęcia dwoma kamerami o różnych długościach J

Do wykonywania zdjęć z większych wysokości w lub sztuczne satelity.

W zależności od położenia osi optycznej kamer zdjęcia pionowe i ukośne (rys. 4). Zdjęcia pionowe i położeniu osi kamery. Płaszczyzna kliszy zajmuje Utrzymanie w pionie osi kamery w czasie wykoi praktycznie niemożliwe, dlatego też zdjęciami pio których odchylenie osi kamery od kierunku piont

wynosi ono 1° - 1°,5\ czyli są to zdjęcią/ prawie

żyroskopową, można uzyskać odchylenie osi od | Zdjęcia wykonane przy nachyleniu osi kamery przekraczającym 3 stopnie nazywamy zdjęciami ponad 45° - perspektywiczne). Dla celów pomiar wane są niemal wyłącznie-zdjęcia prawie pionw

a <3°

3° ca <45°