P1100641 (2)

Obok ruchu funkcje teatralne realizuje podania tekstu. Grzymala-Siedleckl przeprovSI szczegółową analizę krótkiej sceny starcia mS| siostrami, Emilią i Julką (akt pierwszy W aieąM wydobywając z niej całą „wielowymiemość ptyll chiczną”, skalę tonów od komizmu i karykatury do akcentów dramatycznego bólu, W konkluzji roz-1 waźań nad techniką komedii Kisielewskiego doszedł t Grzymała-Siedlecki do zarysowania linii ewolucyjl nej od komediowych niezwykłości poetyckich Słowackiego (Fantazy) przez Blizińskiego do autora W sieci jako kontynuatora wielkiej tradycji.

W legendzie literackiej o Młodej Polsce metafora

meteoru towarzyszy częściej Kisielewskiemu niż na-1 wet Przybyszewskiemu, który taką autoalegorię na-1 trętnie konstruował. Teatr Kisielewskiego, teatr Ml turalistycznej obserwacji, był krótkotrwałym wy-1 buchem sił twórczych. Dramaturg eksploatował wła-l sną biografię jako tworzywo literackie, rozszczepia- 3 jąc się na Boreóskiego i na Helskiego; adresatka zaś cytowanego często przez historyków literatury j listu z dnia 19 lutego 1897 r., panna Bronisława, stała się pierwowzorem nie tylko szalonej Julkl, ale i Stefanii Borkowskiej z Karykatur. W pamiętni*] kach opisujących wiosnę Młodej Polski (np. w Sprzed pól wieku Alfreda Wysockiego) znajdujemy sporo realiów z życia studenckiego i artystycznego ówczesnego Krakowa, Kolę .Tasza w Karykaturach grał pierwowzór postaci, aktor .Teżower. Nazwisko płatnicz*so z kawiarni Szmida zachował Kisiele^

Tai

fe, ps' fejfbys; Ono

Bjipk

to¹

%

106