P1120726 resize

Dac Ficunrn achcn in xiner Form uml scincr Aiuftthning&lcchnik un nachtcn tlen gu hckannicn Mcnurhrmlantrllimgrn von den Gclaiłcn aus den hullstutlzcilHęllcn

GrabMtgcKn aus Sopran (Eibncr-Pcrsy 1980. S 225-226; vun den Hitom 1995). hcsondcr\ den _Spinnerinnen" von Tumulus 27. Wuhischcinlicłi huhen wir in diesem Fali na eaner Spor der OsthallManctniluBe ani lun. Einc breilere Interpretation diewr *iirnr mit Nlettschcnfigurcn aus Wenecja Górnu soli den Interpnetati«»nsvcrsuchen von Stracą ans Sopran ais eine mógliche Richtung nachfolgcn. AK mógł ich kónnen wir — hrni u. daS wir Kwer mat DarMcIlungen von lanzendcn-klajrcmicn Personcn. ilic an

Bcgrahnisniualcn icilnehmcn. Ztt lun haben.

Ołxrs*tzM \‘t»n Bogusław Gedi&a

Mlt.TURA SYMIlOIilCZNA KHItOII KM. K>nil.NICOWYCT| I1TOKI -i » BUKOWI MM—

||> siiOOKOWIII. WAHSZAWA<WH<H'I.AW.|llłKUI'IN OTO

Anna Grossman

Mu/cum w Biskupinie

Oddział Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie

Ceramika grobowa i świat wierzeń na przykładzie cmentarzyska w Gąsawie, stan. 2, woj. bydgoskie

Cmentarzysko w Gąsawie, stanowisko 2. usytuowane jest w południowej części rynny żnińskicj pochodzenia glacjalno-głacjofluwialncgo. na stoku wy-niesienia ukształtowanego na jej dnie (Niewiarowski, Sinkiewiez 1995, s. 12). Stanowisko to zostało zarejestrowane przez archeologów jako pozostałość osady kultury łużyckiej (Koszańska 1938. s. 142; Maciejewski 1962. s. 240).

Cmentarzysko odkrył przypadkowo w 1987 roku, podczas prac budowlanych. nauczyciel miejscowej szkoły Wojciech Putz. Odkrycie wzbudziło duże zainteresowanie, gdyż od wielu lat poszukiwano miejsca chowania zmarłych z oddalonej o 1.7 km osady obronnej z końca epoki brązu i początku epoki żelaza, położonej na półwyspie Jeziora Biskupińskiego (Kostraew-ski 1936, s. 14). Cmentarzysko w Gąsawie prawdopodobnie mogło być użytkowane przez mieszkańców biskupińskiego grodu i pobliskich osad otwartych z tego samego czasu (Ryc. I).

Stanowisko w Gąsawie było od lat trzydziestych sukcesywnie niszczone przez uprawę roli. W latach 80-tych groziło mu całkowite zniszczenie przez budownictwo jednorodzinne, co spowodowało podjęcie w 1987 i 1988 roku ratowniczych prac wykopaliskowych. PD zakończeniu badań archeologicznych osiedle nadal rozrastało się i obecnie teren cmentarzyska jest już całkowicie zabudowany (Piotrowska 1997, s. 259).

W trakcie badań wykopaliskowych odsłonięto 115 grobów. Były to płaskie groby ciałopalne oraz skupiska ceramiki (Ryc. 2), Analiza planigraficz-na stanowiska nie ujawniła miejsca palenia zmarłych czy śladów innych obrzędów pogrzebowych. Nic znaczy to jednak, iż miejsce takie nic było wydzielone na tym cmentarzysku. Mogło ono ulec zniszczeniu w wyniku de-

209