P3040758

Jeżeli dla danego układu wysokościowego i określonych rzędnych wylotów kolektora nie jest możliwe uzyskanie przepływów grawitacyjnych w całej sieci, należy założyć pompownię ścieków. Lokalizacja pompowni nie może wynikać z mechanicznie interpretowanego warunku określającego wielkość maksymalnego zagłębienia kanału. Po powtórnym przeanalizowaniu całego układu wysokościowego sieci konieczność zastosowania pompowni powinna być zrekompensowana możliwością znacznego wypłycenią dużych fragmentów sieci kanalizacyjnej (celowe może okazać się dokonanie zmian kierunków spadku części kanałów).

Efektem rozwiązania wysokościowego jest plan sieci kanalizacyjnej opisanej w następujący sposób:

■    dla każdego węzła podana jest rzędna terenu i rzędna dna kanału,

■    dla każdego odcinka sieci podana jest jego długość i spadek z zaznaczeniem kierunku przepływu ścieków (rys. 7.3).

Rys, 7.3. Przykład opisu sieci przewodów po dokonaniu rozwiązania wysokościowego

7.3. Podział zlewni i obliczanie przepływów miarodajnych

Podział zlewni jest czynnością zmierzającą do określenia granic obszarów, z których ścieki odprowadzane są do poszczególnych, wyodrębnionych węzłami odcinków sieci kanalizacyjnej. Ogólne zasady podziału zlewni przedstawione zostały w rozdziałach 6.1 i 6.2. Należy jednak mieć na uwadze, że poziom szczegółowości wykonywanego w ramach ćwiczeń projektu odpowiada w zasadzie koncepcji i układ sieci sprowadzony jest do schematów kolektorów i głównych kanałów bocznych. Dlatego też dokonując podziału powierzchni trzeba przewidzieć i uwzględnić kierunki spływu ścieków przykanalikami i siecią kanałów drugorzędnych, w nawiązaniu do przyjętego rozwiązania wysokościowego oraz przy dążeniu do minimalizacji zagłębienia sieci. Dlatego też należy przeprowadzić analizę naturalnych kierunków spływu ścieków czy wód opadowych, które wynikają z ukształtowania terenu. Konsekwencją dokonanej analizy będzie ocena poprawności przyjętego podziału powierzchni kanalizowanego obszaru na zlewnie cząstkowe. Eustracją powyższego zagadnienia może być sytuacja przedstawiona na rysunku 7.4a. Przeprowadzenie rozwiązania wysokościowego sieci z zachowaniem jej minimalnego zagłębienia prowadzi do stworzenia uwarunkowań uniemożliwiających odprowadzenie ścieków z całej powierzchni zlewni cząstkowej wyznaczonej metodą dwusiecznych (rys. 7.4b). Chcąc natomiast uzyskać możliwość grawitacyjnego odpływu ścieków z całej zlewni cząstkowej, należy zagłębić sieć kanałów głównych (rys. 7.4e). Utrzymanie warunku minimalnego zagłębienia sieci wymagać będzie korekty wyznaczonych granic zlewni cząstkowych, uwzględniającej konfigurację terenu.

Po dokonaniu podziału zlewni i wprowadzeniu niezbędnych korekt oraz na podstawie sporządzonego bilansu spływu ścieków należy określić wielkości spływów do odcinków. Po wyznaczeniu wielkości spływów odcinkowych należy obliczyć miarodajne natężenia przepływów ścieków w poszczególnych odcinkach sieci przewodów, zgodnie z zasadą:

QT= f i + Qi ,

gdzie:

Q”— miarodajne natężenie przepływu w i-tym odcinku, q_t — wielkość spływu odcinkowego do i-tego odcinka,

Qi — natężenie dopływu ścieków do górnego węzła i-tego odcinka.

61