DSC09179

Wielkość K jest stałą dla danego związku przy określonym stężeniu i temperaturze. Podane zależności odnoszą Się z dostateczną dokładnością do rozcieńczonych roztworów.

Czysta woda ulega również dysocjacji według uproszczonego schematu:

H₂0<z> H+ + OH "    ₍₃₎

W rzeczywistości proces dysocjacji wody jest znacznie bardziej skomplikowany. Ściślejszy opis uwzględnia dwa procesy:    2H^O    +OH~ oraz

H_yO* <=> H₁0 + H*; udział drugiej przemiany jest znikomy. Dalej przyjęto opis stawiska dysocjacji wody według wzoru (3), analogicznie do dysocjacji kwasu, chociaż istnienie w roztworze protonu (H⁴) jest zjawiskiem stosunkowo rzadkim.

Stałą dysocjacji wody określić można analogicznie do wzoru (2), przy czym ze względu na znikomy stopień dysocjacji stężenie molowe wody niezdysocjonowanej można przyjąć za niezmienne. Możemy zatem napisać:

KtAh^WoH-]    (4,    |

gdzie K_wt oznacza stałą dysocjacji wody czystej, wyrażoną w molach na litr roztworu przy określonej temperaturze T.

Wartość K_wr określono bardzo dokładnie, posługując się głównie pomiarem przewodności elektrycznej. Obecnie dla temperatury t = 25°C przyjmuje się K_w = 10'¹⁴ mor/1². wynika stąd, że w czystej wodzie, która jest chemicznie nieaktywna, stężenie zdysocjonowanych jonów wynosi

[#⁺] = [o/7~] = 10^-7 mol / /    ₍₅₎

Dodanie kwasu do wody zaburza równowagę. Pojawiają się jony ||jj powstałe w skutek dysocjacji kwasu, stężenie jonów wodorowych wzrasta, roztwór przestaje być chemicznie neutralny, staje się kwaśny. Ponieważ określony wzorem (4) iloczyn jest wartością stała, stężenie jonów [OHT] odpowiednio maleje. Podobnie lecz w odwrotnym