s10 (18)

W odróżnieniu od okrętów bojowych okręty szkolne prowadzą praktyki grupowe polegające na tym, że podchorążowie jednego kursu są zaokrętowani na jednym okręcie i pod kierunkiem kadry dydaktycznej oraz kadry okrętowej realizują program praktyki. Największą zaletą praktyki grupowej jest możliwość skorelowania jej planów i programów z planami i programami uczelni. Młody kandydat do zawodu oficera Polskiej Marynarki Wojennej, wstępując pierwszy raz na pokład szkolnego żaglowca, doznaje swoistego „wstrząsu", konfrontując osiągnięcia nowoczesnej techniki z wręcz prymitywnymi warunkami pływania i pobytu na żaglowcu. Cały takie-lunek ruchamy obsługiwany jest ręcznie. Gąszcz nazw związanych z takielunkiem i osprzętem żaglowca budzi obawę i jednocześnie zaciekawia niezwykłością. Tak „blisko morza” i tak daleko od lądu, jak podczas rejsów szkoleniowych na żaglowcu, przyszły oficer na ogół nie bywa już nigdy.

Odrębną sprawę stanowią posiłki. Jeżeli nawet żołądek znosi spokojnie wysoki stan morza, to ustawiczna gonitwa z kubkiem i talerzem przy kilkudziesię-ciostopniowych przechyłach wywołuje salwy śmiechu.

Nie bez wpływu na profil wykształcenia podchorążych pozostaje sfera emocjonalna. Dla praktykantów schodzących z Iskry „romantyka morza i żagli” to coś więcej niż utarty zwrot literacki. Praktyka na tym okręcie w głównej mierze polega na stałej pracy nad utrzymaniem go w gotowości do eksploatacji na morzu. Zespołowa praca przy żaglach i takielunku oraz przy konserwacji osprzętu pokładowego, niejednokrotnie w ciężkich warunkach atmosferycznych, uczy odpowiedzialności jednostki w ramach zespołu, solidarności, umiejętności kolektywnego działania. Surowe żyde na okręcie wyrabia sprawność fizyczną, eliminuje wszystkich przejawiających skłonnośd do lenistwa, ślamazamości, tchórzostwa lub cwaniactwa. Jednocześnie podchorąży otrzymuje na każdym kroku niezbędną pomoc fachową, co zapobiega zniechęceniu, a nawet zwątpieniu we własne siły bądź co bądź mało doświadczonych adeptów sztuki żeglarskiej.

Iskra wyposażona jest także w podstawowe urządzenia i pomoce nawigacyjne. Podchorążowie dokonują obserwacji i pomiarów pod okiem oficera wachtowego, pełnią wachtę i służby, zdobywając tym samym nawyki do przyszłej samodzielnej pracy. Program praktyki okrętowej przewiduje pełnienie wachty jia wszystkich stanowiskach okrętu. Czynności te, pozornie proste, prowadzone pod nadzo-

10