skanowanie0003 (167)

210

.2 m d

^ ⁼ —T^~ = e U    (21.6)

gdzie U oznacza różnicę potencjałów elektrycznych pomiędzy anodą i katodą.

Wyliczając    z równania (21.6) i podstawiając do równania

(21.5) otrzymamy dla tzw. krytycznego pola magnetycznego B_k zależność:

(21.7)

/2meU = i e B ( r² - rf ) V    2 kr ' a *•

czyli

e

m

8 U

(21.8):

KA f¹ - < ^r./^ra>² i

Mngnetronowa metoda wyznaczania e/m

Wyznaczając wartość indukcji pola magnetycznego B , P^rzY któraj prąd elektryczny przestaje płynąć przez magnetron, oraz znając U, r^ i r_fe możemy korzystając z (21.8) określić? wartość stosunku e/m ładunku elektronu do jego masy, czyli] tzw. ładunek właściwy elektronu.

Rysunek 21.3a przedstawia teoretyczną zależność natężenia l prądu płynącego przez magnetron (tzw. prądu anodowego) odj indukcji pola magnetycznego. Otrzymuje się ją przy założeniu^ żo wszystkie elektrony opuszczają katodę z prędkością początkową^ v =0 i dochodzą do anody wtedy, gdy B < B_kr j Wówczas I powinno być stałe (różne od zera) dla B <

a		Q.
	i 1 1 1 ■ 1

Rys. 21.3* Zależność natężenia prądu płynącego przez magnetron od indukcji pola magnetycznego:    a) zależność

teoretyczna, b) zależności eksperymentalne dla dwóch wartości napięcia anodowego (    )

oraz powinno być równe zeru dla B * B_kr» W rzeczywistości jednak elektrony emitowane z katody posiadają różne prędkości.

Dla wartości    tylko te elektrony, które znalazły się

poza katodą z prędkością v_Q-0_t będą zawracane z powrotem do katody, natomiast pozostałe dotrą do anody. W miarę wzrostu B powyżej B coraz mniej elektronów osiągnie anodę, co doprowadzi do łagodnego zmniejszenia natężenia prądu anodowego