skanowanie0149

PROŚBA

Wiem, że się tutaj na ziemi nie ziści Wielkie Marzenie, Co w sercu mym tron objęto strąconej w niepamięć

Zbrodni.

Wiem, że Twojego Synostwa w swych ludzkich

kształtach niegodni Ci, co w płomieniach Gehenny srom ich gwałcili

szalenie.

Wiem, że ta Jutrznia spóźniona, co noc mą czarną

w różany

Zachwyt owieńcza, nie wejdzie słonecznie w tęskny

dom nędzy;

Że przed Południem odejdę, wydana śmierci,

pomiędzy

Tłum niespełnionych Powrotów, milczącym wichrem

w dal gnany.

Ojcowski niegdyś lęk wieszczy, od Jutra żądając

znaku,

Znalazł nad głową dziecięcia ten w Księdze wyrok

złowrogi:

„Zliczyli wszystkie me kości, — przebili ręce i nogi”. — Przedwieczność wplotła me imię do całopaleń orszaku.

O śnieżnobłękitnych zmierzchach, w mrocznej

splątanych drzew gęstwie, Zadumą wyroczną błądzi duch mej ostatniej godziny. Od wielkich skrzydeł po ziemi wlecze się cieniem

Krzyż siny —

Krzyż w niemy głos się rozdzwania o dobrowolnym

męczeństwie.

Za późno ocknął się martwy, by niósł przed ludem

Pochodnię,

Pęknięty filar nie wrośnie w strop Nawy kwietną

głowicą.

Więc w dniu trzebiącej siekiery — daj, Panie! hart

bladym licom,

Niegodny Chwały syn ziemi niech śmierci cios

przyjmie godnie.