skanuj0540

90    Rozdział 3 Strategie rozwoju przedsiębiorstwa

stwach. W przedsiębiorstwach małych i średnich, nierozwojowych spotykamy się z zarządzaniem operacyjnym. Przedstawiony powyżej podział poziomów zarządzania strategicznego opiera się na kryterium strukturalnym, któremu odpowiada poziom hierarchii organizacyjnej przedsiębiorstwa.

W rzeczywistości gospodarczej formułowanie strategii w zdywersyfikowanym przedsiębiorstwie może przebiegać na trzech różnych poziomach, które odpowiadają właściwym szczeblom zarządzania. Strategia przedsiębiorstwa z jednej strony zmierza do realizacji celów na poszczególnych rynkach (lokalnym, regionalnym, krajowym, zagranicznym i globalnym), jest to tak zwane funkcjonalne interpretowanie strategii, z drugiej natomiast zmierza do wzmocnienia zachowań konkurencyjnych podmiotów, zwiększając skuteczność działań rynkowych przedsiębiorstw. Z powyższego wynika, że strategie mogą być zarówno jednym ze sposobów osiągania celów strategicznych, takich jak: utrzymanie przywództwa, relatywnie wysokiego poziomu zysku, utrzymanie się na rynku, powiększenie sprzedaży, zapewnienie przetrwania itp.), jak również podstawowym czynnikiem sprawczym ewentualnego sukcesu. Strategie przedsiębiorstw ukierunkowują ich działalność na synergiczne przetworzenie i przemieszczenie zasobów na tworzenie wartości dodanej dla podmiotów i ich klientów. Strategie stanowią te rodzaje działalności, które odnoszą się do procesów przebiegających wewnątrz podmiotów i poza nimi. W rozumieniu opisowym strategie identyfikują (określają) prawidłowości, schematy w zachowaniach przedsiębiorstw okresu przemian w płaszczyźnie ich związków z gospodarczym i instytucjonalnym otoczeniem. W ujęciu normatywnym strategie wytyczają program poczynań podmiotu w stosunku do jego otoczenia.

Na poziomie przedsiębiorstwa strategia obejmuje określony zakres decyzji:

—    wytyczenia strategicznej orientacji podmiotu,

—    określenie polityki rozwojowej przedsiębiorstwa,

—    podjęcie decyzji odnoszącej się do kompetencji jako odzwierciedlenia zasobu wiedzy,

—    działań w zakresie B+R, będących źródłem wiedzy i alternatywnych rozwiązań produktowych, konstrukcyjnych, technologicznych, organizacyjnych i innych,

—    przedsięwzięć w dziedzinie absorpcji technik i technologii wytwarzania wyrobów (usług) jako segmentu bezpośredniego odniesienia rynkowego w stosunku do konkurentów.

Do obszarów strategicznego wyboru ekonomicznego w przedsiębiorstwie zalicza się te segmenty, w których podstawą decyzji są przesłanki (kryteria i metody) ekonomiczne. Podejmowanie decyzji strategicznych wymaga określonej aktywności, która powinna wynikać z ekonomicznego mechanizmu ssania nowości w rozwiniętej gospodarce rynkowej. W państwach transformujących gospodarkę niezbędne są dodatkowe, różnorodne poczynania aktywizujące tę działalność, a w szczególności odnosi się to do alokacji zasobów, która powinna być poprzedzona wieloma działaniami.

K:Podstawowymi czynnikami* nia i koncepcje rozwoju podmk dynamicznym wybór strategii J nicznych i zasad uczestnictwa* bardziej dokładnie, niezbędna* wierająca się w pojęciu orgaafl wzięte pod uwagę podstawowa [sposób nadzorować jego przebił h Identyfikacja i realizacja strat* wymóg podnoszenia racjonahJ postępu cywilizacyjnego.

3.2. Kryteria i rodzaje sira

B Rozwój zarządzania strategie przedmiotu pojawiło się wiele m jów strategii występująca w lita gospodarczej przedsiębiorstw afl w których funkcjonują obecnie k ne podmioty, pozostające w koni możliwościami. Strategie przed zadania, przedstawiają sobą zróś lania w otoczeniu. W zależności działowi przy posługiwaniu sięl szonymi do organizacyjnego zal ninku rozwoju, zachowania sięl działów działania, celów, czyni ków kapitałowych, sposobu geae norodnych przekrojach klasyfikj strony odpowiedzi na pytanie, a miotu w różnych okresach lub z mym czasie, jak również cedfl Niestety, nierzadko spotyka się U terium lub posiłkujące się różu* [zamętu pojęciowego.

ł⁴ Zob. m.in. C. Burton, N. Michael. Z B. Grucza. K. Ogonek, Zarządzanie towanie nowego produktu przy wykon Łódzkiego. Łódź 2002.

I ⁵ Por. Zarządzanie strategiczne, praca!