strona (160)

Ryt. 3.21. Zabiegi wodolecznicze w )eseniku wykonywane metodą Priessnitza w XIX w. (wg rycin z epoki)

3.7.2. Systemy wodolecznicze

Metoda Priessnitza

Priessnitz działał w Jeseniku, w Czechach, w latach 1799-1851. Zaczął leczyć w 15. roku życia, a w 19. miał już wielkie powodzenie. Stosował okłady i polewania z użyciem zimnej wody, której w okolicznych z'ródłach górskich było pod dostatkiem. Wymagał od pacjentów odbywania spacerów i wycieczek po górach oraz przestrzegania prostego i naturalnego sposobu odżywiania. Zabiegi obejmowały przede wszystkim chore części ciała, ale także inne okolice oraz całe ciało. Kąpiele i polewania były wykonywane w drewnianych barakach z prymitywnymi kabinami, do których wodę doprowadzano wprost z wyżej położonych źródeł, która lała się ciągłym strumieniem. Donoszono także wodę w wiadrach do pensjonatów, a zabiegi wykonywano w drewnianych wannach. Trwały one kilka minut. Zimne okłady ze zmoczonych chust nakładano na różne części ciała lub na całe ciało i owijano wełnianymi kocami. Ich celem było doprowadzenie do rozgrzania, następującego przy wysychaniu okładu, przez pobudzenie reakcji kompensacyjnej oraz wytworzenie i zatrzymanie ciepła endogennego. Dziś nazywamy je okładami wysychającymi. Priessnitz tłumaczył działanie zabiegów w sposób niezgodny z nauką.

W Jeseniku powstało jedno ze sławniejszych i większych uzdrowisk europejskich. Tu prawdopodobnie najwcześniej, bo jeszcze w początkach XX w. powstała koncepcja wykorzystania wodolecznictwa w formie oddziaływania psychologicznego. Dzisiaj Jesenik jest uzdrowiskiem psychosomatycznym, tzn. leczącym choroby somatyczne za pomocą profesjonalnej psychoterapii połączonej z leczeniem uzdrowiskowym.

160