str2

Wiedza to potęgi klucz

Podczas sesji nagraniowych możesz się posłużyć dowolnym wzmacniaczem - pod warunkiem że nie generuje zbyt dużo szumów. Do celów nagraniowych lepiej nadają się jednak małe wzmacniacze wysokiej jakości, które można wykorzystać do maksimum przy mniejszym natężeniu dźwięku niż w przypadku dużych wzmacniaczy koncertowych. Sprawny reżyser dźwięku potrafić uzyskać solidne brzmienie nawet na małym wzmacniaczu.

Masz przez to rozumieć, że trzeba kupić trzy wzmacniacze? Bynajmniej. Dobrze dobrane combo (czyli system zintegrowany ze wzmacniaczem, regulatorem dźwięku i głośnikami) sprawdzi się doskonale w każdej sytuacji.

Styl muzyczny. Styl uprawianej przez ciebie muzyki powinien mieć wpływ na wybór wzmacniacza. Na przykład: jeśli grasz muzykę folk lub country w zespole gitar elektryczno-akustycznych, potrzebujesz dobrego eąualizera i pelnopasmowych głośników, a nie potężnego, 100-watowego wzmacniacza lampowego z overdrivem, który wytlucze wszystko w promieniu kilometra. To samo dotyczy jazzu, który woli czysty, pełny ton od jeżącego włosy na głowie przesteru.

Konfiguracja. Najpopularniejsze są wzmacniacze typu combo, dostępne w rozmaitych wielkościach. Sprzedawcy oferują zarówno comba z pojedynczym regulatorem barwy i głośności dźwięku, jak zestawy wielokanałowe z wbudowanymi efektami cyfrowymi i wiclopasmowym eąualizerem. Wzmacniaczy typu combo z dużym powodzeniem używają gitarzyści akustyczni, gTający country, jazz, [top i rock.

Większość zasilanych na baterię, kieszonkowych wzmacniaczy słuchawkowych nie ma wbudowanych głośników. Dają pełny przester w słuchawkach i sprawdzają się podczas ćwiczeń domowych. Można je wykorzystać jako przedwzmac-niacze „outboard" w połączeniu z innym wzmacniaczem. Określenie „outboard" oznacza przetwarzanie sygnału w trybie zewnętrznym. Większość efektów gitarowych to efekty „outboard".

Wzmacniacze typu piggyback mają oddzielnie elektronikę i kolumny głośnikowe. Firma Fender upowszechniła konfigurację piggyback w latach 60. XX w. Klasyczny „stack" Marshalla z głową i dwiema kolumnami 4x12 to najpopularniejszy model wzmacniacza typu piggyback. „4x 12" odnosi się do konfiguracji głośników -w tym przypadku chodzi o cztery dwunastocalowe głośniki w jednej kolumnie. Elektronika wzmacniacza to tak zwana „głowa", „top" albo „brain".

Stacki koncertowe z oddzielną głową i co najmniej dwiema dużymi kolumnami głośnikowymi projektowano na użytek słynnych rockmanów, m.in. Pete'a Townsenda i Jimiego Hendriksa. Half-stack to wzmacniacz z pojedynczą kolumną (zwykle 4 x 12).

Systemy rackmount są popularne wśród gitarzystów studyjnych, którym zależy przede wszystkim na pełnej kontroli nad dźwiękiem. Każdego muzyka powinien zadowolić zestaw w standardowej, 19,5-calowej obudowie typu rack z oddzielnym przedwzmacniaczem, wzmacniaczem i dobranymi w zależności od potrzeb efektami.

Cena. Wzmacniacz do ćwiczeń domowych kosztuje do 600 PLN; większość wzmacniaczy typu combo - do 6000 PLN; stacki koncertowe 7000-12 000 PLN (half-stacki 5000- 6000 PLN); dobrze wyposażone systemy rackmount - 10 000--20 000 PLN.

WYPOSAŻENIE

Kiedy już zdecydowałeś, jaka konfiguracja najbardziej ci odpowiada, przetestuj kilka wzmacniaczy w sklepie muzycznym. Zwróć uwagę na:

Kanały. Wielu producentów oferuje wzmacniacze wielokanałowe, w których można nastawić każdy kanał na inne rodzaje dźwięków - jeden na gitarę prowadzącą, drugi na akordy przesterowane, trzeci na akordy czyste itd. - z możliwością szybkiej zmiany kanałów za pomocą pedału.

Wejścia. Niektóre wzmacniacze mają po dwa wejścia na każdy kanał. Drugie wejście ma zwykle wzmocnienie w celu uzyskania czystszego dźwięku.

Wzmocnienie. Pokrętło mniejsze reguluje stopień wzmocnienia dźwięku odbieranego w przedwzmacniaczu. Potencjometr rozkręcony na maksa może przestero-wać przedwzmacniacz i spowodować zniekształcenie dźwięku.

Korekcja dźwięku. Eąualizery to inaczej korektory dźwięku. Modelują dźwięk przez zmianę pasma akustycznego. Sprzedawcy oferują trzy rodzaje eąualizerów: 1. Filtry szerokopasmowe z oddzielnymi pokrętłami „bass", „midrange" (lub „mid") i „treble". 2. Eąualizery graficzne o węższym zakresie, wyposażone w suwaki do regulowania głośności dźwięku (każdy suwak działa w obrębie określonego „pasma" - im więcej pasm, tym precyzyjniejszy eąuałizcr). 3. Eąualizery parametryczne, umożliwiające płynne, selektywne modelowanie dowolnie wybranej częstotliwości.

Eąualizery graficzne są skuteczne i łatwe w obsłudze; eąualizery parametryczne wymagają większych umiejętności i doświadczenia.

82

NAUKA GRY NA GITARZE