str 6 067

66 TRANSAKCYJA WOJNY CHOCIMSKIEJ

^{1 565} Aczci Cię żadna potkać nie może odpłata

Za Twoje dobrodziejstwa, którymi (przez szpary Na nasze patrząc grzechy) krom końca, krom miary Swoje raczysz stworzenie, mostem przed bogatem Posławszy ciała nasze Twoim majestatem,

^{1 570} Niesiemy hołd powinny i wieczne trybuty,

Pełne usta Twej chwały i serce pokuty.

Tobie w piersiach, podniósszy tryumfalne palmy, Święty pean przez hymny głosiemy i psalmy;

Twoja to wiktoryja. Twój fest. Twoje dziwy,

^{1 575} Że Turczyn, który samym strachem końskiej grzywy Wielkie kruszeł fortece i narody gładzieł,

Pierwszy raz jako kosą o kamień zawadzie!

0    szczyptę Twoich ludzi, których wzgardził przodem

1    zamierzać nad nimi śmiał zwycięstwo głodem;

¹⁵⁸⁰ Aleć poszedł do swego syty wstydu progu,

w pół Tyś mu na durnym czole wspak nakrzywił rogu I kiedy nim miasto nas na swych pogan sroże,

Osman I z głową mu pospołu strącili poroże,

od swoich i zginął, sromotnie się z swym minąwszy celem.

1 585 jy£ _{nas ze} ]_wj_ej p_aSzczeki wydarł z Danijelem,

Z Jonaszem na dnie morskim z wielorybich ksieńców

w. 1567 krom — tu: bez.

w. 1574 fest — święto, uroczystość.

w. 1575 końskiej grzywy — bończuka.

w. 1577 jako kosą [...] zawadziel — aluzja do przysłowia: „Trafiła kosa na kamień”.

w. 1581 nakrzywił rogu — przytarl rogów, w. 1583 poroże — rogi.

w. 1585—1587 Aluzje do biblijnych opowieści o Danielu w lwiej jamie (Proroctwo Daniela 6. 17-24). Jonaszu połkniętym przez wieloryba (Proroct-

I z ognistego pieca jako trzech młodzieńców.

Już był Turczyn uchwycił naszę ziemię mostem.

Nie tylko się zuchwałym hardzie zaklął postem.

^{1 590} Zaiste upewniając swój głupi rozsądek,

Że krwią naszą zgłodniały wysyci żołądek.

Ale jako Twojemu słudze jadowita

Nie szkodzi, gdy za rękę jaszczurka go chwyta

I zgore na ostatek w płomieniu do kęsa,

^{1 595} Tak Osman swojego się napatrzywszy mięsa, Obieżawszy przeważnej swych mostów fabryki,

Które inszym gotował, wpadnie sam w te wniki. Twojej to, Twojej dzieło wszechmogącej ręki,

Za coć wszyscy pokorne oddajemy dzięki, i6°° ofiaręć na czystych serc kładziemy ognisko,

Żeśmy na łup poganom, na urągowisko Pokrytym przyjacielom i naszym sąsiadom Nie przyszli; wszakeś serca człowieczego wiadomi Chciejże, wszechmocny Stwórco wszytkich rzeczy, zdarzyć, i6°s Aby pokój, któryś nam dziś raczył skojarzyć,

W tej Koronie wiekował ku Twej chwale świętej,

A z nas grzechu wszelakie wykorzeń ponęty. Pobożność, mądrość, miłość i insze pożytki Rozmnóż świętego Ducha, a przemierzłe zbytki.

wo Jonasza 2, 1 — 10) i trzech młodzieńcach wrzuconych do ognistego pieca (Proroctwo Daniela 3, 1—26), którzy zostali cudownie uratowani przed niechybną śmiercią przez Boga. w. 1586 ksieniec — brzuch, w. 1589 zaklął postem — zob. w. 229 — 232.

w. 1592—1594 Aluzja do ukąszenia św. Pawia przez żmiję, którą „on strząsnąwszy [...] w ogień, nic złego nie doznał” (Dzieje Apostolskie 28, 5). w. 1596 fabryka — budowa, w. 1602 pokryty — fałszywy, obłudny.