str 2 113 (2)

112 DYJALOG O ZMARTWYCHWSTANIU PAŃSKIM.

Tymże znowu, czym było, zlepi się żywiołem.

³⁸⁰ Choć w różne kształty poszła, nie mogła się psować Materyja. Gdy mistrz jest, wolno przeformować.

Cóż Bogu trudniejszego? Czy rzec: „Stań się, świecie Czy: „Niech się każda dusza w swoje ciało wplecie”⁷ Jeźli się stał z niczego i był mu posłuszny ³⁸⁵ Wielki świat, cóż lepianka i ten domek duszny Nie ma się zaraz skleić mając już gotowo Formę i materyją, gdy Pan rzecze słowo?

Małym punktem na Boskiej cały ten świat dłoni,

Bo tysiąc mil człowieczych jeden włos zasłoni;

³⁹⁰ Rychlej, niż chybka kryje powieka źrenice,

Obiedwie anioł Jego przemierzy granice!

Alboż mało umarłych, coś ich, kacie, wmiesił W ziemię, chodząc po ziemi tenże Jezus wskrzesił? Dopiero swoje grozy ujźrysz jak na ledzie.

³⁹⁵ Skoro cię czarta piekło w tryumfie powiedzie!

Tu [śmierć] w grób zajżrawszy, ciśnie kosę i rzecze

A cóż mi już po tobie, nikczemne oręże,

Kiedy znowu ożyje, chociaż nim kto lęże!

Lepiej mnie było w takie nie wdawać błazeństwo. Więc kiedy się człowieku tak nieposłuszeństwo 4°° przepiecze, którego się był dopuścił Adam,

I ja, i ja dziś Bogu służbę wypowiadam!

Wiem, że będzie potrzebny jeszcze do wieczora,

Ale ze mnie nie może mieć egzekutora.

w. 382 stań — tak w wyd. KB; rkps: stoń. w. 393 chodząc — tak w wyd. KB; rkps: wchodząc.

CHORUS

Chwała Tobie. Jezu Chryste, Panie,

Za chwalebne Twoje zmartwychwstanie I że przez świętej krwie Twej okupy

Nie pójdziemy Śmierci w łupy! Pojedynek przegrała z Żywotem,

I nic się jej nie bojemy potem,

410

Bo na nasze bystrą kosę ciała

W Twoim ciele zepsowała.

Któż by to rzekł, o nasz Jezu święty,

Że śmierć, nieprzyjaciel nasz zawzięty,

Umrzeć miała! Że okrutne piekło

415

Przed obliczem Twym uciekło! Chwała Tobie, Jezu Chryste, Panie,

Że wziął koniec płacz i nasze łkanie,

Żeś nam na tak jadowite strucie

Podał lekarstwo w pokucie.

420

1 nie ujźrysz na swych ranach blizny,

Znaku krwawej dla nas robocizny;

Żebyś nas mógł na wieki uleczyć,

Dałeś się, Boże, skaleczyć!

425

Kędyż teraz żądła śmierci srogiej Już zarosną i piekielne progi,

Już do miłosierdzia nasze złości

Przeszły od sprawiedliwości. Niechajże Cię wszystkie ziemskie kraje,

Póki świata, póki wieków staje,

Błogosławią wszelakim sposobem,

Żeś zgwałcił śmierć, piekło z grobem!

430