tomI (298)

300 Podstawy fizjoterapii

Należą tu m.in. objawy: Barrego, Cacciapoutiego, Hermana, Hoovera, Huntingtona czy Raimista.

Objawy dysplazji i/lub zwichnięcia stawu biodrowego u dzieci (np. asymetrii fałdów, ograniczenia odwodzenia, pompowania i przeskakiwania, skrócenia nóżki i uwypuklenia biodra) stanowią na ogół podstawę do podejrzewania powyższych stanów, a nie do jednoznacznego ich rozpoznawania (p. też testy dysplazji i/lub zwichnięcia stawu biodrowego u dzieci).

Objawy szufladkowe kolana (p. też testy stabilności stawu kolanowego) - przedni, tylno-boczny, tylno-przyśrodkowy, tylny i grawitacyjny - polegają na próbie biernego przesunięcia względem uda zgiętego podudzia i wskazują na rodzaj niestabilności stawu kolanowego (uszkodzenie odpowiednich więzadeł) - p. ryc. 90.

Objawy uszkodzenia tkanek miękkich okolicy barku (np. test uderzania, Ludingtona, test mięśnia dwugłowego ramienia, uwięźgnięcia nerwu nadłopatkowego, nadłopatkowy, Yergasona i.i.), informują o nacieczeniu, podrażnieniu bądź uszkodzeniu tkanek tej okolicy.

Próba chodu wg Hiirlimanna, wykonywana w tempie około 120 kroków na minutę (2 kroki/sek.), pozwala określić zarówno dystans chromania przestankowego, a zatem pośrednio i stopień zmian w układzie tętniczym, jak i przybliżona lokalizację zaburzonej drożności pnia tętniczego (np. ból niedokrwienny w okolicy krzyżowej - aorta, w okolicy biodra - a. iliaca communis, palców stóp - a. tibialis posterior).

Próba chodu po linii polega na wykonaniu kilku kroków po jednej linii (z wzrokiem skierowanym ku górze), stawiając stopę przed stopą, a następnie powtórzenia tej czynności z zamkniętymi oczami. Jeśli uszkodzony jest przedsionek, to badany nie jest w stanie utrzymać kierunku chodu, zbacza, lub zatacza się w stronę uszkodzenia.

Próba chodu „gwiaździstego” wg Babińskiego-Weila służy do wykrywania jednostronnych uszkodzeń móżdżku lub błędnika. Badany (z zamkniętymi oczami) wykonuje cyklicznie po dwa kroku do przodu i do tyłu. W przypadku powyższych zaburzeń podczas wykonywania kroków do przodu obserwuje się zbaczanie w stronę ogniska chorobowego.

Próba kroków Unterbergera polega na wykonaniu przez badanego (z zamkniętymi oczami) około 50 kroków „w miejscu”, z wysokim unoszeniem kolan. Dopuszczalne jest zboczenie od pierwotnego kierunku o około 45° (zazwyczaj na lewą stronę).