Zasady Wykładni Prawa L Morawski7

**■ Rozdział VI. Wykładnia językowa

(w tym przypadku w prawie celnym) może być poczytywana za „rodzaj legalnej definicji pojęć zawartych w przepisach prawa” (wyrok SN z dnia 25 lipca 1996 r„ III ARN 22/96, OSNAPiUS 1997/4/45; wyrok NSA z 8 maja 2003 r., V SA 3416/01, Prz. Podat. 2004/2/62).

Dyrektywie języka prawnego w jej generalnym sformułowaniu możemy nadać następującą postać:

■ Jeżeli prawodawca nadał określonym wyrażeniom swoiste znaczenie prawne•, to należy je rozumieć właśnie w takim znaczeniu.

Jak powiedzieliśmy, powszechnie się przyjmuje, że jeżeli istnieje definicja legalna określonego wyrażenia, to ma ona pierwszeństwo przed znaczeniem potocznym tego wyrażenia¹⁶. Tak to ujmuje NSA w wyroku z 3 marca 1993 r. (SA/Ka 1760/92, POP 1994/3/52). „Uznaną regułą wykładni jest odstępowanie od potocznego znaczenia słów i pojęć, gdy prawodawca definiuje je w języku prawnym tworząc tzw. definicję normatywną”.

Nie ulega też wątpliwości, że definicje legalne są zwykłymi przepisami prawnymi, mają więc charakter wiążący i odstępstwo od nich musi być traktowane tak jak każde inne naruszenie prawa (uchwała NSA z 30 października 2000 r., OPK 16/00, ONSA 2001/2/64).

Z zastosowaniem dyrektywy języka prawnego wiąże się jednak poważny problem. Ani w orzecznictwie ani w doktrynie nie do końca jest «»związany problem, jaki jest zakres zastosowania różnych definicji legalnych, a w szczególności kwestia, czy definicje sformułowane w jednym ~ e normatywnym łub gałęzi prawa mogą być również stosowane w in-aktach lub gałęziach prawa i na jakich warunkach. Wiele wskazówek nam w tej sprawie Zasady techniki prawodawczej (rozporządzenie *a RM z 20 czerwca 2002 r.). W Zasadach tych przyjmuje się, że odawcy powinni zasadniczo przyjmować znaczenie kodeksowe pojęć prawnego, a gdy chcą od tego znaczenia odstąpić powinni to wy-zaznaczyć (§ 9 i § 148). Możemy zatem przyjąć, że interpretator iien się kierować domniemaniem znaczenia kodeksowego wszystkich

Poc na przykład S. Wronkowska, M. Zieliński, O korespondencji dyrekiyw redagowania -owania tekstu prawnego, „Studia Prawnicze” 1985/3-4, s. 308; M. Zieliński, op. eit„

■ ■ 107 ■«