Untitled Scanned 18 (4)

128 ŚREDNIOWIECZNA PIESN RELIGIJNA POLSKA

Do szkoły cię skarcić beło niesiono,

Aby cię już więcej nie śpiewano.

Tamoś beła z kościoła wywleczo{na>,

Jako która z miasta zbytnia żona.

¹⁵ Żacy z tobą dziwy pobroili,

JSTa ścienie zasię obiesili,

A kto by cię jeno chciał beł odwiązać, Musiał ci by o to wójta i też pytać”. Lelujać Kolędzie odpowiedź dała:

²⁰ „Żem to wszytko z prawa udziałać musiała. Bierzą sobie ludzie za dwie niedzieli,

Abych sobie słuszniej odpowiedzieli.

Ty Kolędo z wieczora łazuczesz,

Popoiwszy chłopy, szpatnie je potłuczesz.

²⁵ Pamiętam ci łońskie twoje wesele:

Żeś goliła przez brzytwy chłopy śmiele. Chodząc po nocy na ludzie fukasz,

Opalonej gromnice dębowej szukasz,

w. 11—13 Mowa o tzw. pogrzebie „Allelui”, urządzanym w średniowiecznych szkołach po odśpiewaniu tzw. pierwszych nieszporów w Niedzielę Siedemdziesiątnicy (Starozapustną). Żacy wynosili wówczas w uroczysty sposób z chóru kościelnego do schola cantorum (przykościelnej szkoły śpiewu) księgę zwaną graduałem, zawierającą nuty do śpiewu „Alleluja”, w. 14 zbytnia zona — rozpustna niewiasta, w. 16 obiesili — powiesili, tj. przymocowali do specjalnego łańcucha używanego dla zabezpieczenia drogich ksiąg.

w. 20 z prawa udziałać — postąpić według prawa (kościelnego), w. 21 bierzą — biorą, sposobią; za dwie niedzieli — za dwa tygodnie.

w. 22 słuszniej odpowiedzieli *— należycie powtórzyć; mowa 3 przygotowaniach w czasie Wielkiego Postu śpiewu „Alleluja”, w. 23 łazuczesz — włóczysz się. w. 25 łońsTcie — zeszłoroczne.

w. 28 opalona gromnica dębowa — zahartowany w ogniu kij lębowy (tzw. opaleniec).

A jać ludzie we dnie uweselam,

³⁰ A stądże też nawiętszą poczesność mam.

Spytaj chcesz li naszego kantora,

Żee przeze mnie nie trafi żadnego tenora”. [...]

w. 30 poczesność — poszanowanie, w. 31 kantor — nauczyciel śpiewu.

w. 32 nie trafi żadnego tenora — tzn. nie znajdzie dobrego głosu tenorowego do wykonywania trudnej melodii „Alleluja”, śpiewanej od Wielkiej Soboty.