DIGDRUK00106526 djvu

18

ręka, dłonią do przechodnia obrócona: wszystkie palce są w miejscu swo.jem i do miary, mały tylko trochę oddalony. Ta ręka niezmierne zrobiła na umyśle moim wrażenie; stała mi przed oczyma w czasie powrotu do Koażkwi, i jak sobie teraz przypominam, i w snach moich grała jakąś-rolę. Te sny teraz, kiedym już prawdę od nich odłączyła, wyraźniej w umyśle moim się kreślą-.istotnie,-że mi się śniło coś o początkach doliny i rzeki Prądnika: musze wolnym czasem te marzenia zebrać i ułożyć, a jeśli zechcesz, przyniosę ci kiedy w darze powieść z nich bajeczną.

OJCÓW.

(WYJĄTEiv * xjLlEKKIltA PODROŻY).

Dolina Prądnika jest ciągiem pasmem zjawisk i zacliwy-ćeń; nigdzie jednak tyle nie zdumiewa, ile w głębokiej kotlinie, nad któl-ą panuje zamek Ojcowski, zbudowany przez synowską pobożność króla-prawodawcy. Tam zuchwałość rozdziwacźomj przyrody dochodzi dó potęg •najśmielszej poezyi. jestto skamieniały dytyramb.

Gdy po raz pierwszy stanęłam nad ową dziką a jednak zamieszkałą, podartą a jednak zieleniejącą przepaścią, długo nie mogłam przyzwyczaić oczów do tśj fantazyi kształtów, zdumiewających jak hieroglify, których wędrowiec jeszcze nie odgadł, lecz już w nich przeczuwa ukrytą myśl wielką.

Obejrzawszy'szanowną wieżę zamkową, i głąb’doliny ^:Szumiąećj błękitną wstążką Prądnika, ustrojonej widokiem wesołej gospody, gdzie brzmi Wesele w Ojcowie, udaliśmy S^Lię wieeżor, po księżycu, do Pies^-kowej Skały; żadne słowo nie odmaluje IMu jest dolina'Ojcowska przy oświetleniu księżycowej tarczy: w tern morzu mleeznego blasku,, szczyty i urwiska pływały niby szczątki przedpotopowych okrętów, m drganie promieni nadawało im chwilami tak łudzące życie, że się nieraz sądziłam otoczoną ludem zadumanych olbrzymów.