IMGv24

niem słuchu, także bez wątpienia mają wpływ na kazuistyczne charak-tirystyki osób nieełyezących. Ilościowa i jakościowa zmiana w poetrze-jaiiltif świata nie mual prowadzić do jakościowych zmian rozwoju fizycznego, umysłowego, emocjonalnego, estetycznego, społecznego. Inność nie Mn oznaczać, £e nie jest ona do przezwyciężenia w tych zakresach ludzkiego poznania T rozwoju, w których USzkodZ^fhe duchu wprawdzie potencjalne możliwości Wszechstronnego Rozwoju 'utrudnia, ale nie unie-zbożliwia.

3 KLASYFIKACJA OSÓB Z USZKODZONYM SŁUCHEM

Klasyfikacja osób z uszkodzonym słuchem może być dokonywana zgodnie z celami (poszczególnych dyscyplin surdoflogicznych oraz poglądami jej przedstawioield. Podstawową cechą dobrej klasyfikacji jest uwzględnienie problematyki profilaktycznej, diagnostycznej, sposobu leczenia, rewalidacji. Powinna ona być prosta, klarowna oraz unikać wieloznaczności, uwzględniać współczesny stan wiedzy. Są to niektóre wymagania stawiane, dobrej klasyfikacji przez Międzynarodowe Biuro Aiudiofonologii (ibiap)tA u d i o f o n oj o g i aj jest to nauka, 'której przedmiotem 'badań jest słuch, kształcenie głosru, mowy i języka u człowieka. Obejmuje ona anatomiczne, fizjologiczne, psychologiczne, akustyczne, fonetyczne i lingwistyczne aspekty komunikacji. W przypadku zaburzeń słuchu w jej zakres zainteresowań wchodzi część medycyny, pedagogiki, logopedii, oraz zaopatrzenie w aparaty słuchowe. Audiofonoiogia jest zatem dyscypliną wiedzy integrującą inne nauki z uiwagi “m. dn. na ich znaczenie w rehabilitacji d rewalidacji osób z uszkodzonym słuchem.

Z punktu widzenia ustaleń bdap wyróżnia się dwie zasadnicze grupy klasyfikacji: medyczną i pedagogiczną. Cel zarówno medycyny, jak i pedagogiki jest podobny — jest nim przywrócenie psychofizycznej sprawności umożliwiającej osobie upośledzonej włączenie się do społeczeństwa, integrację z tym społeczeństwem. Za pomocą form i metod postępowania naprawczego właściwych odpowiednio medycynie i pedagogice osiąga się jednakowe cele. Ze względu na znaczenie podstaw klasyfikacyjnych, opracowanych przez Międzynarodowe Biuro Audiofonologii, które są istotne także dla surdopedagogiki, dyscypliny wiedzy praktycznej i prakseologicznej (podobnie jak medycyna), podane poniżej podziały są zgodne z zaleceniami tegoż Biura (zalecenie 02/1).

I. Medyczne podstawy klasyfikacji:    f\ ^ C

1)    postępowanie profilaktyczne i wykrywanie: klasyfikacja etiologiczna,

2)    terapia: klasyfikacja kliniczna, umożliwiająca następujące pomiary:

SI okr«B«nle krzywej progowej wanie klasyfikacji audionw trycaioj

trycmej słownej,    • • | ■    _

4)    dobór aparatu słuchowego: kłasyfi kaaja metria słowna).

5)    sytuacja medycano-pedagogłcsna: IMytilMplI ' 11. Pedagogiczne podstawy klasyfikacji w «Ś*B|

dziecięcego.    Ky •

Klasyfikacja pedagogiczna, w nq|ff

leniu wyników procesu uczenia się w jego uwarwdhldf9|BflR^^^^H gicano-gzkolnych, społecznych itd. Rseultaty uceenia stępującemu podziałowi:

klasyfikacji znajomości języka i umiejętności a^kolacyj^lt^ określenie stanu języka,

—    klasyfikacji wiadomości szkołno-przediiliotnwywh.,

Klasyfikację taką z pedagogicznego punktu widzenia nalećy umai

za niewystarczającą. Uwzględnia ona bowiem jedynie IsryhMlągM^^B dafetycane, czyli stan rozwoju dyspozycji instrumentalnych i la ag|s rozumianych. Ponieważ jesteśmy przekonani, ze proces sąpgś|K^^^^^H szącego wychowanka nie ogranicza się jedynie do przyrostu ęrisgljBH i sprawności typu instrumentalnego, ale w równie waźnym p^pMMto^^ tyczy kształcenia charakteru, a więc rozwoju dyspozycji łónl|R|H^| proponujemy, aby do zaleceń biap dodać następująca kryteria:

—    klasyfikację .postaw morałno-społecznych

—    klasyfikację postaw względem siebie jako osoby z wikodasijU jg słuchem i innych ludzi upośledzonych i nieupoaledsonyoh. , „ j.

Poszczególne, szczegółowe klasyfikacje zgodnie z zaleceniami biap przedstawiają się następująco:

Klasyfikacja «eJj.Glogieisa uwzględnia:

1)    przyczynę uszkodzenia słuchu

2)    metodologię postępowania medycznego.

Ad 1) Ze względu na przyczynę wyróżnia się uwarunkowania? ‘ -

—    genetyczne: zależne od predyspozycji.

degeneratywne (postępujący daedkiezny n«-dosłuch),

—    prenatalne: emhriopatie (choroby nattk sseaegbhje życzka), feiopatie (krwawienia, niezgodność grup krwi), I

—    oonatalne (wczesnoporodowej: wcześnisrturo, aneoue (ais* dotlenienie), urazy okołoporodowe (utrudniony poród Hdjh

—    w wieku dziecięcym: iniekcje, infekcje wirusowa, H lenie mózgu, uszu, uszkodzenia toksyczne (streptomycyna...) — urazy (czaszki, silne dźwięki) — metabotozn I krynologiczne, proteiny, tikaysni. eodogga|MMj^|

2 — Surdopettogięlltł