IMGw59

102

czone dla dzieci o rok starszych. Jeśli nie potrafi, daje mu się ćwiczenie z tej samej grupy, lecz przeznaczone dla dzieci o rok młodszych. W ten sposób ustala się w każdej grupie ćwiczeń, jak trudne zadanie ruchowe badany potrafi wykonać, przy czym trudność wyrażona jest tu miarą wieku.

Sześć ćwiczeń w skali Oziereckiego obrazuje różne objawy koordynacji nerwo-wo-mięśniowej, a więc przy ich zastosowaniu można oceniać podstawowy mechanizm pojętności i sprawności ruchowej: grupa I - sprawdza równowagę (koordynację statyczną), grupa II - koordynację ruchów rąk, grupa III - koordynację ruchów ciała, grupa IV - zdolność do wykonywania ruchów szybkich, grupa V - zdolność do wykonywania różnych ruchów jednocześnie (np. inne ruchy nogami, a inne rękami),

grupa VI - precyzję ruchów i zdolność koncentrowania się wyłącznie na czynnościach zadanych, co ocenia się faktem występowania lub niewystępowania przyruchów (synkinezji).

Do oceny motoryki rąk służy test „Kreskowanie” Miry Stambak, w którym miarą sprawności ruchowej jest liczba kresek wpisanych w kolejne kratki (1 cm x 1 cm) w ciągu jednej minuty oraz test „Karty" Rene Zazzo (1974).