kralQ

D_q=7.62

Rys. 42. Wymiary do obliczenia objętości płaszcza, izolacji i wykładziny w 4-tym członie (segmencie) komina

Przy wysokich kominach pewien wpływ na wartości statyczne wywiera sprężyste odkształcenie osi trzonu komina. Odkształcenie to powstaje wskutek ugięcia komina oraz obrotu jego podstawy, spowodowanych obciążeniem wiatrem; zgodnie z normą, w kominach murowanych z cegły, o wysokości do 70 m, można wpływ odkształcenia pominąć.

Na rys. 43 pokazano składowe odkształcenia trzonu komina: a) pod wpływem obciążenia wiatrem, b) pod wpływem sprężystego obrotu fundamentu i c) pod wpływem sprężystego przesunięcia fundamentu.

Uproszczony schemat największego ugięcia wierzchołka komina, podany na rys. 44, zakłada, że linia odkształcenia trzonu jest prostą, co ułatwia obliczenie momentów, które otrzymamy nieco większe niż gdyby zostały obliczone dła odpowiedniej krzywej linii odkształcenia trzonu.

Ugięcie trzonu komina pod wpływem działania wiatru (rys. 43a) można obliczyć w przybliżeniu jak dla wspornika:

ZW h³

gdzie;

EW— suma sił parcia wiatru,

h — wysokość komina od fundamentu do wylotu,

E — moduł sprężystości materiału w płaszczu komina,

Jo — moment bezwładności przekroju płaszcza u podstawy.    ,

Dokładniejsze obliczenie ugięć trzonu i szersze rozważania na te tematy podał R. Ciesielski w artykule Obliczenia dynamiczne wysokich kominów żelbetowych (mieś. Bud. Przem. 1-4/54).

Wychylenie wierzchołka komina pod wpływem sprężystego obrotu fundamentu (rys. 43b) można obliczyć w przybliżony sposób ze wzoru:

do — a ' h,

gdzie: o

a =

Rys. 43. Składowe odkształcenia komina

Cr

101