ksiega7

180

Forma indywidualna polega natomiast na samodzielnym wykonywaniu zadań przez poszczególnych ćwiczących, a gmpowo-indywidualna łączy identyczne wykonanie zadań i ćwiczeniami wykonywanymi indywidualnie. Ostatnie dwie formy mogą być zastosowane także podczas prowadzenia ćwiczeń w obwodzie stacyjnym. Poprawne przeprowadzenie ćwiczeń jest możliwe wtedy, gdy grupy są niezbyt liczne i jednolite pod względem wieku i płci Istotne jest także, aby grupy te były na tyle jednorodne pod względem rodzaju i stopnia ciężkości wady, żeby realizowane przez poszczególne dzieci zadania ruchowe były zbliżone. Ula prawidłowego przebiegu reedukacji posturalnej, ważne jest także współdziałanie lekarza, higienistki szkolnej i nauczyciela wf, które powinno rozpoczynać się już na poziomic zapobiegania tym zaburzeniom. Od ich aktywności zależy również czy szkoła będzie stwarzała warunki eliminujące czynniki powodujące wady postawy. Wykrywanie tych zaburzeń spoczywa na lekarzach, którzy zobowiązani są do przeprowadzania bilansów zdrowia, kwalifikowania dzieci i młodzieży do odpowiednich grup korekcyjno-kompensacyjnych. W przypadku stwierdzenia zaburzeń statyki ciała konieczna jest niekiedy dodatkowa konsultacja lekarza specjalisty (rehabilitanta lub ortopedy).

Warto podkreślić ważną rolę nauczycieli wychowania fizycznego, którzy mogą stosunkowo wcześnie dostrzec u podopiecznych ewentualne nieprawidłowości postawy i skierować ich do lekarza. Nauczyciele są także zobowiązani do respektowania wszelkich zaleceń lekarskich dotyczących aktywności ruchowej dzieci. Szczególnie ważne jest także nie eliminowanie z lekcji wf osób częściowo zwolnionych z tych zajęć. Nieco odmienne problemy organizacyjne występują w odniesieniu do przypadków cięższych, czyli takich, które wymagają postępowania leczniczo-rehabilitacyjnego. Chodzi zwłaszcza o jednolitość linii postępowania. W tych przypadkach liczą się tylko zalecenia ośrodka specjalistycznego, ponieważ to lekarz specjalista odpowiada za całość leczenia dziecka (Nowotny, Saulicz 1990).

Dokumentacja postępowania korekcyjnego

Prawidłowo prowadzony proces reedukacji posturalnej wymaga indywidualnego udokumentowania. Dobrze prowadzona dokumentacja powinna zawierać:

dziennik zajęć (w ośrodku, szkole, gabinecie) prowadzony według ogólnych zasad dzienników pozalekcyjnych, w którym powinny znaleźć się: lista uczestników z dokładnym opisem rozpoznanej wady i ogólnymi badaniami (wzrost, ciężar ciała), dane personalne (dala urodzenia, klasa, adres, zawód i miejsce pracy rodziców), uwidoczniona frekwencja uczestników, zapisy tematów zajęć, rozkład materiału.

skierowanie od lekarza specjalisty, rejestr rozmów, porad i instrukcji dla rodziców, ogólny plan pracy i czynności terapeuty (posturologa). godzinowy podział zajęć gimnastyki korekcyjnej, konspekty lekcyjne,

karu badań uczestnika zajęć korekcyjnych.