Obraz8 (9)

92

LOSY PASIERBÓW ^zechcl g° Uradzić, to nie upilnuje mnie

p^zSnS^dr_Pr„‘ snLs^jt -"dSt_t~SS^{eUem prowad}“¹“

chwySłr^    ^POlUbownika ? - Pod-

Makryca aż stężał z ciekawości.

Tak, miałam. I to nie byle iakietm t3„i nim tłumacz na okręcie. Kawaler możeTat 25

Zaczął Sdch^^b°f^{aty! A Chytry! A żar}tobliwy! zaczął podchodzić poprzez Pole DzieH miot,

prawo d„ łakoci. _{Wlęc 0}^Pn lm t0°* ni przyniesie, to czekoladki, to banane to lodv W_P;erw tylko dla nich, a potcmTm. mnl“ a Jednym zachodem cokolwiek. A za każdym ra-zem uśmiechał się do mnie słodko i oczko stroił Z^aTJ ^anegdotke- A gdy znajomość fuż mTę praw"? że^UoTiS^łh^Slę’ ^{ZaCZął Pr}°^Sto ° ^miłości

j wic• ze on już beze mnie żyć nie notrnfi gdy zajedziemy do Buenos Atoes to on LS

SiET;    10 własnej willi 1 oto!

czy zbytkami jak carycę jakąś.

„ “ ^ ^pe^^neS° ^razu w południe ja piorę bie-^llzr*f ^w Jednej z łazienek, a on nie wiadomo skąd wsuwa się tam cichaczem i łapie mię gdzie nie trzeba. Więc ja do niego: Lutku nie goracz ^tUi^S£^{! P}/>™ól że uprzątnę .te łacky io + H ^{ręku mam m}°kre prześcieradło Skręcam konto/, Tarz* ^{Sk,adam we d}"°* iSTE

ZSaSa ^Sne °^czy’ ^to - «**-

nie dS SScsto. ^nar0“^lam ““>*“•

Nieprzytomne pożądaniem oczy Makrycy nrzv

ISh ^raP!:^0Wnic’ ^obIicze nachmurzyło sfę Sż Sacharynki wykrzywiła się szyderstwem.

uch, jaka ty czestnaja! — syknęła.

—    Ależ nie, moja hołubka, nie o cześć mi chodziło. Chciałam tylko pouczyć drania, że gdy chce czyjąś żonę uwodzić, to niech od zdobywania serca zaczyna, a nie od sromu. Nieprawdaż panie Makryca?

Zagadnięty skinął niedbale głową, unikając wzroku Domki.

—    No i Zygmuś mój nic o tem nie wiedział. Powiedziałam mu dopiero, gdy wysiedliśmy w Buenos Aires, ażeby nie sprał chłopca. On bardzo o mnie zazdrosny.

—    No, ale chodźmy już, paniuśka, naprawdę

—    powiedziała powstając.

—    Więc nie wypijesz?

—    Ani naparstka więcej.

—    To poczekaj, pójdę bombony dla dzieci zamówię.

—    Ależ po co to! Lepiej już kiedyś innym razem. Późno już.

—    Tak, tak, lepiej innym razem — mruknął Makryca z ironią.

Podał Sacharynce palto, odprowadził obie na chodnik i pożegnał je.

Domka podając rękę protektorowi przypomniała mu jego obietnicę.

—    To znaczy się w poniedziałek mąż na pewno pójdzie do pracy!

—    Tak, mam nadzieję — odrzekł po namyśle.

—    Chyba by tylko coś zaszło... Ja zawiadomię was.

Domka wyczuła, że już zmienił decyzję. Ale w duchu rada była zajętemu przez się stanowisku. Wiedziała, że jeśli żywi do niej uczucie głębsze, to tak od razu nie zrezygnuje ze swych zamiarów i będzie się starał o przyjazne z nimi stosunki.

Sacharynka się wściekała. Na parokrotne odezwanie się Domki nie odpowiadała i sama nie