opa10

326 ŁUKASZ OPALIŃSKI

Którą stwierdzili ci wszyscy, co mieli Świat, a przecie toż o nim powiedzieli.

Na koniec jeszcze, jeźli i przykłady Nie dadzą w tym (ci) doskonalej rady,

Da ją śmierć sama, bo ta pokazuje.

Ze człowiek ten świat daremno smakuje Ponieważ ona wszytko tu odbiera,

Gdy przez nię wszego każdy odumiera. Trunna pomiarem rzeczy, a światowe Szczęście sit; wali w ciemności grobowe,

^{wszytko nis7cz}.^v- wszytkie wyniosłości " Podlegać muszą jego śmiertelności'

A po coż tedy tych pociech pragniemy, Które tak prętko porzucić musiemy?

Na co z tak wielką pracą zdobywamy Wszytkiego, gdy tu krótko gościć mamy? Czemu nie raczej do inszego wieku Gotujemy się. gdzie właśnie człfowijeku Szczęście i pokój pewny naznaczony,

Na wieki wieków nigdy nieskończony.

Jak Macedończyk, widząc syna swego Umysłu nadeń daleko wyższego,

Szukać inszego państwa rozkazowa ł,

Ho tu, pry, małe, które mu zgotował,

Także nam dusza mówi, rozumiejmy,

A ciało za nią prowadzić umiejmy,

^J Precz tedy pociechy i szczęścia mniemane, Którymi są ludzkie serca oszukane!

f. * ?■

417 trunna — trumna.

426 człfoicijeku — człowiekowi.

~ ^>'^{UJP Macedoński}- ojciec Aleksan-

Kożdy sam sobie dosyć, gdy obcego Nie pragnie, ale zna, co ma własnego,

Gdy doskonale i dobrze uznawa;

**®*Tak mu wiele Bóg w nimżc samym dawa,

Kiedy to właśnie swoim być mianuje,

Na czym sam tylko bezpiecznie panuje,

To jest nad sobą, to bowiem szeroka Włość, to jest władza prawdziwie wysoka,

⁴⁴⁵ Bo siebie prozen — prożen jest wszytkiego 1 serca nie ma uspokojonego.

A tak to czyńmy, aby pożądliwość Wszytkę okrzesać, a prawą szczęśliwość Położyć w sobie, abo w Bogu raczej, ^m Bo trudno nabyć pokoju inaczej.

Przy tym kto się chce sposabiać do nieba,

Tak mu na świecie postępować trzeba,

Jak postępuje, będąc zaproszony,

Gość obyczajny; bowiem posadzony ⁴⁴⁴ Na swoim miejscu, nim się kontentuje,

Co przedeń kładą, powoli kosztuje 1 niełakomo łapa, chwyta, siąga I nazbyt chciwie ręki nie wyciąga,

Ale dyskretnie, co postawią, bierze,

^M Trzymając zawsze apetyt w swej mierze;

A, jako prętko będzie po obiedzie,

Syt (wjstawszy, chętnie ku domowi jodzie.

Tak też w tym życiu mamy postępować.

Co komu Bóg da. tym się kontentować,

w. 445 Sens tego fragmentu Jest następujący: Człowiek posiada prawdziwą władzę dopiero wtedy, gdy Jest panem samego siebie, tj. swoich czynów i namiętności; gdy zaś pozbawiony (prozen) Jest tej władzy, niczego naprawdę nie posiada, jest wszystkiego pozbawiony, w. 448 okrzesać — tu: pozbyć się, wyzbyć się.