PrepOrg cz I7

47

środka suszącego należy każdorazowo określić obserwując Jego zachowanie ale w kontakcie z substancją suszoną. Należy stosować taką Ilość środka suszącego, aby Jego część nie uległa zmianie (upłynnieniu, zmianie rodzaju kryształów, zbryleniu itp.). Zwykle ilość ta wynosi 2-10 g na 100 cm^ cieczy. Na przykład'do suszenia roztworów benzenowych, w których woda rozpuszcza się tylko w niewielkiej ilości, stosuje się o wiele mniejsze ilości środka suszącego niż roztworu eterowego, gdzie woda rozpuszcza się w ilości ok. 1,4 g w 100 cm^ eteru. Środek suszący pozostawia się w cieczy zwykle na kilka godzin od czasu do czasu wstrząsając*. Korzystnie jest suszyć ciecze wielostopniowo. Środek susząoy oddziela się od Cieczy przez dekantację lub sączenie. Jeżeli suszy się roztwory w lotnych rozpuszczalnikach (np. eterowe), nie jest wskazane sączenie na sączku karbowanym,■ponieważ parujący rozpuszczalnik oziębia się powodując kondenasację wody z powietrza. Do oddzielenia środka suszącego od roztworu stosuje się wtedy dekantację.

1.7*3. Suszenie ciał stałych

Niehigroskopijne ciała stałe suszy się zwykle bez stosowania środków suszących, odparowując wodę w temperaturze pokojowej, podwyższonej lub poniżej temperatury krzepnięcia wody (liofilizaoja). Poszczególne metody różnią się tylko sposobem usuwania pary wodnej znad suszonej substancji. Najprostsza metoda suszenia polega na rozłożeniu substancji na bibuła i pozostawieniu do wyschnięcia. Związki o wysokiej temperaturze topnienia, odporne termicznie, można suszyć w suszarce.

aj    b)

Rys. 1.19. Naczynia do suszenia ciał stałych a - ekSykator próżniowy, b - pistolet osuszający