PZP 1918 1994 s25

W kwestii    które nie ogranicza się do jego aspektu

militarnego, polska polityka zagraniczna opiera się na kilku filaracB składających się na l/,w. nową architekturę bezpieczeństwa europu ja J kiego. Należą do nich: stopniowe rozszerzanie NATO, UZE i Unii Europejskiej o państwa Europy Środkowej; budowanie pomiędzy tymi strukturami a Rosją (i państwami byłego ZSRR)solidnego partnerstwu wyrażającego się współodpowiedzialnością i konstruktywnym podejściem do rozwiązywania najważniejszych problemów współczesne goj świata: umacnianie ogólnoeuropejskich rozwiązań w dziedzinie współpracy i dialogu (w tym także w dziedzinie kontroli zbrojeń i rożl brojenia); rozwój przyjaznych stosunków dwustronnych ze wszystkimi! państwami. W tej ostatniej kwestii priorytet mają kontakty z krajami naszego regionu oraz Europy Zachodniej, USA i Kanady.

Polskie aspiracje do członkostwa w zachodnich strukturach integracji znajdują solidną podbudowę w aktywności naszej dyplomacji, Również postawa naszych partnerów na Zachodzie, pomimo utrzymujących się obaw, wskazuje na rosnące zrozumienie potrzeby otwarcia się tych organizacji na nowych członków. Zdając sobie sprawę i jak wiele pozostaje do zrobienia w (ej kwestii, należy pamiętaj o drodze, jaką Polska przebyła w stosunkach z tymi organizacjami.

W przypadku Unii Europejskiej od luźnych kontaktów gospodarczych przeszliśmy do intensywnego dialogu i współpracy. Drogę do niej otworzył podpisany 16 grudnia 1991 roku Układ Europejski o stowarzyszeniu ze Wspólnotami Europejskimi (dziś Unią Europejską); 8 kwietnia 1994 roku Polska złożyła formalny wniosek o członkostwo w tej organizacji, otwierając faktycznie proces ubiegania się o nic. Decyzje z grudnia tego roku, podjęte przez Radę Europejską w Essen, otwierają przed Polską nowe perspektywy w tej mierze. Uzyskanie członkostwa będzie oznaczało nie tylko wzrost bezpieczeństwa i możliwości rozwoju gospodarczego, lecz stanic się również ostatecznym podkreśleniem miejsca Polski w święcie zachodnim i jej przynależności do reprezentowanych przezeń wartości.

Polityczno-gospodarczy wymiar „powrotu Polski na Zachód” uzupełniają starania o członkostwo w NATO oraz UZE stanowiące o dopełniającym go polityczno-wojskowym wymiarze naszej polityki bezpieczeństwa. Elektem działań zmierzających do stopniowego zbliżenia z obu strukturami i stanowczości Polski w prezentowaniu pozytywnej wizji skutków ich poszerzenia jest stopniowe otwieranie

fhitih m|*nl/ncji na współpracę z Warszawą i innymi państwami u uloiiu Pierwszym lego sygnałem było utworzenie w końcu Juli u PólrwH no.iil.mtvi kiej Rady Współpracy (N ACX.') jak*i forum tt|ł .im pińsłw NATO. Europy Środkowej i Wschodniej, Rosji oraz E|i<U    h po rozpadzie ZSRR. Na dzień dzisiejszy najpel-

ol.trlu współpracy ze strony NATO przyjęła w 1991 roku H|"    ..Partnerstwo dla Pokoju”. Polska aktywnie wyko-

MNlu|> alwoi/oną w len sposób szansę zwiększenia kompatybilności h Huk im h/pieczeńsiwa oraz ich zdolności do współdziałania ■ llhliM immi pai(nerami. Polska była pierwszym państwem, które li programu przedstawiło własny Indywidualny Program ' • ' < / NATO; jako pierwsi zgłosiliśmy również swój program i na iok 1995. Współpracę w ramach Partnerstwa Polska ^^HMalii od początku jako proces prowadzący do członkostwa

R|wa zyżnie UZE dziewięć państw naszego regionu weszło ^HjjUil jt:| I óiurn Konsultacyjnego, które 9maja 1994 roku przyniosło ^K.|tmuH Piirim-ra Stowarzyszonego UZE, umożliwiający ucześl-■pm> « cn.n znej części działań podejmowanych pr/.cz tę organiza-■' .1 ■ ■ współpracy Partnerów Stowarzyszonych z Unią został J|fiiii lo/s/cnzony skutkiem decyzji Rady U7.E z lutego 1995 Mm W kręgach opiniotwórczych państw członkowskich NATO i Unii Mmlttlitniiupcjskicj umacnia się przekonanie o nieuchronności Ih nowych członków. Potwierdzają to dokumenty brukselskiego ■nnUoin Rady Północnoatlantyckiej (1 grudnia 1994 r.). Pomimo w kwestii ustanowienia kalendarium przystąpienia i podjęcia ■tyjrt i -iowyi li negocjacji o jego warunkach, we wszystkich roz-

.........li Polska wymieniana jest jako jeden z czołowych kandydatów

|n i loni ostwii w obu wspomnianych organizacjach. W obu też VhtyjMill< iu Ii Warszawa podkreśla wolę bycia aktywnym współtwórcą W i " • •’< listwa europejskiego, nie zaś wyłącznie jego odbiorcą w wy-Hlfru ni /• stnictwa w aliansach polityczno-wojskowych.

I    kierunki działania uzupełnia intensywna współpraca

I |)»n<""^|m ! / państwami członkowskimi obu organizacji. Szczegółnc rMm ¹ nn mają kontakty ze Stanami Zjednoczonymi i Kanadą, u/u-

........... naszą politykę zagraniczną o wymiar transatlantycki.

V Innym planie na uwagę zasługuje, zinstytucjonalizowana już w ra-HMi li i f w 1'nijkąti Weimarskiego, współpraca z Francja, i Niemcami.

52

53