pic 10 11 183416

Sękowska Z., 2001, Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej, APS, Warszawa.

Tojza A., 200-1, Aspekty psychologiczne i etyczne dotyczące pracy pedagoga nauczającego dziecko z chorobą nowotworową, „Szkoła Specjalna”, nr 3.

Zdrowie i szkoła, 2000, red. B. Wojnarowska, PZWL, Warszawa.

Żarnowska B., 1994, Metodyka nauczania w szkole szpitalnej na oddziałach somatycznych, (w:] Terapeutyczna rola szkoły w szpitalu, red. Z. Kopia, B. Kucharska, WOM, Kraków.

ROZDZIAŁ VII

PLACÓWKI OPIEKUŃCZO-WYCHOWAWCZE TYPU RESOCJALIZACYJNEGO

1. Młodzieżowy ośrodek wychowawczy (Irena Mudrecka)

Młodzieżowe ośrodki wychowawcze w okresie transformacji systemu opieki

Młodzieżowe ośrodki wychowawcze (dalej: MO W) to placówki resocjalizacyjne przeznaczone dla młodzieży niedostosowanej społecznie, działające cały rok i zapewniające wychowankom opiekę ciągłą, całodobową. Poprzednio MOW funkcjonowały pod nazwą zakłady wychowawcze.

Do 1999 r. placówki te były podległe Ministerstwu Edukacji Narodowej. Od sierpnia 1999 r. organem prowadzącym ośrodki są jednostki samorządu terytorialnego (wydziały oświaty w starostwach powiatowych). Reforma systemu oświaty i systemu pomocy społecznej doprowadziła do tego, iż ośrodki te znalazły się pod zarządem pomocy społecznej, w resorcie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, który w pewnym okresie był połączony z resortem gospodarki. Od 1 stycznia 2004 r. znowu zostały włączone pod administrację Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu.

Powyższe zmiany nie przyczyniły się pozytywnie do rozwoju tych placówek. Ciągłe przekształcenia kompetencyjne, zmiany przepisów regulujących zasady organizacyjne, podstawy finansowania, a przede wszystkim zasady kierowania wychowanków do ośrodków doprowadziły do pogłębiania się kryzysu w funkcjonowaniu młodzieżowych ośrodków wychowawczych. Brak stabilnego systemu zarządzania ujemnie wpływa na atmosferę wychowawczą panującą w placówkach i zwiększa poziom fru-

437