Scan10186 (2)

•    Nie wplątywać się w długi wstęp lub pytania zadawane krewnym dotyczące stanu zdrowia zmarłego przed zgonem. Rodzina oczekuje na natychmiastową informację czy ich bliski żyje.

•    Jak najwcześniej sięgnąć po określenia „nie żyje", „zmarł” czy „zgon” i przynajmniej raz je powtórzyć, by nie pozostawić wątpliwości.

•    Po przekazaniu wiadomości pozwolić na chwilę ciszy, aby bliscy uświadomili sobie fakty.

•    Liczyć się z różnymi rodzajami reakcji emocjonalnych, których można doświadczyć po przekazaniu złej wiadomości.

Możliwe reakcje na utratę bliskiej osoby mogą obejmować:

•    ostry stres/wstrząs emocjonalny,

•    gniew,

•    zaprzeczenie/niedowierzanie,

•    poczucie winy,

•    osłupienie.

Stadia te nie łączą się ze sobą i niektórzy mogą orzechodzić od jednego stadium do kolejnego, wciąż oowracając do jednego z nich. Płeć, wiek i podłoże Kulturowe mogą wpłynąć na rodzaj reakcji po utracie bliskiej osoby.

Staraj się uwzględniać wymagania kulturowe i jeśli :o możliwe opracuj pisemne instrukcje dla poszczególnych mniejszościowych grup etnicznych.

UMOŻLIWIENIE OBECNOŚCI KREWNYCH PRZY ZMARŁYM

Postaraj się umożliwić rodzinie obejrzenie zwłok. Poinformuj rodzinę, czego może oczekiwać — zanim zobaczą ciało. Ludzie zwracają mniejszą uwagę na sprzęt medyczny i urządzenia niż się przypuszcza. Jeśli poszkodowany doznał zniekształcających obrażeń — uprzedź o tym rodzinę. Fizyczna obecność przy ich ukochanej osobie ułatwia przejście przez okres żałoby. Upewnij się, iż umożliwiono im dotknię-cie/przytulenie zmarłego. W czasie wizyty krewnym powinien towarzyszyć ktoś z personelu i pozostawać w pobliżu, aby wspomagać lub przekazywać w razie konieczności informacje.

POTRZEBY RELIGIJNE, FORMALNOŚCI PRAWNE I PROBLEMY PRAKTYCZNE

Odmienność postępowania z ciałem zmarłego i sposób okazywania żalu mają związek z przynależnością religijną pacjenta. Do szpitala mogą zazwyczaj przybyć duchowni wyznania pacjenta. Szpitalni kapelani stanowią na ogół poważne źródło siły i informacji dla rodzin i personelu. Modlitwy, błogosławieństwa, rozmaite akty i obrządki religijne są niezwykle istotne w zapewnieniu krewnym spokoju w przyszłości.

Równie ważne są aspekty prawne i przygotowania praktyczne. Mowa tu o:

•    powiadomieniu lekarza medycyny sądowej lub innych właściwych władz;

•    powiadomieniu lekarza rodzinnego, który zajmował się pacjentem;

•    rozważeniu decyzji o przekazaniu organów do przeszczepu;

•    podaniu informacji o dalszych formalnościach związanych ze zgonem;

•    powiadomieniu duchownego;

•    zwrocie przedmiotów i cennych rzeczy należących do zmarłego wg szpitalnych procedur;

•    udzieleniu informacji o dostępnych możliwościach pomocy i wsparcia przez instytucje społeczne;

•    informacji o badaniu pośmiertnym — jeśli jest wskazane;

•    organizacji dalszej opieki, która może zawierać długoterminową pomoc;

•    przekazaniu kontaktowego numeru telefonu dla krewnych i nazwiska osoby z personelu, do której krewni mogą zadzwonić, jeśli w przyszłości będą mieli pytania.

Wsparcie dla personelu i debriefing

Jeśli to tylko możliwe zorganizuj dyskusję personelu z kierującym zespołem resuscytacyjnym i innymi członkami zespołu na temat zagadnień i zdarzeń, dotyczących przeprowadzonej resuscytacji. Jest to niezwykle skuteczne narzędzie edukacyjne.

ALS 185

Europejska Rada Resuscytacji