S6302475

01.02. Wprowadzenie do OSN

w zasadzie nlemochanlcznyml. Realizacja tych systemów l burzliwy Ich rozwój związano oę głównio z osiągnięciami współczoonoj techniki urządzeń elektryczn^ elektronicznych. Wprowadzenie tych systemów do budowy obrabiarek wywarło znaozny wpływ na odmienność rozwięzoó konstrukcyjnych poszczególnych zespołów ty^ obrabiarek. Odnosi się to n.ln. do tzw. śrub tocznych, prowadnic tocznych, hydro- i ooroatotycznych, magazynów narzędzi i przedmiotów obrabianych. specjał*, oprawek narzędziowych, manipulatorów narzędziowych 1 przedmiotowych itp.    •    V '' ^>’'    ;    ^

Układ kinematyczny obrabiarki starowanej numerycznie w atoaunku do konwanoJonalnoJ ulogł znacznemu uproezczonlu w części mechanicznej, na skutek ciągły zmiany prędkości obrotowej ze pomocą silników prądu stałego. Niezależnie od tego. powstały Inna opecjalna wymagania w odniesieniu do części czysto oocha-nicznej. Różnice te moZna bardzo łatwo rozpoznać na załączonych w niniejszym skrypcie schemat ach kinematycznych*

Rozwój obrabiarek sterowanych numerycznie zarówno Jako Jodnootok autonomicznych Jak i ich wzajemne wykorzyotanie oraz struktura ustawienia Ich w procesy produkcyjnym, na przestrzeni ostatnich lat ulegały ciągłym i dużym zmianom. Wynika to z bardzo ezybklogo postępu technicznego, stymulowanego głównie dęteni* do daleko posuniętej automatyzacji oraz rozwojem urzędzeó elektronicznych, zwłaszcza układów mikroprocesorowych.

Ole możliwie jednoznacznej oceny stopnia rozwoju 1 poziomu rozwiązania poszczególnych obrobiarek sterowanych numerycznie, na przestrzeni ostatnich lat wprowadzono różnego rodzaju klasyfikacje w postaci stopni, generacji lub toż odpowiednich pojęć terminologicznych. Klasyfikacje te w zasadzie dotyczę stop. nie automatyzacji 1 rozwiązań konstrukcyjnych samych obrobiarek. a w dalszej kolejności odnoszę się do struktury ustawienia 1 wykorzystania obrabiarek w procesie wytwarzania konkretnych elementów maszyn.

Dążenie do ciągłego zwiększenia opłacalności 1 wydajności obrabiarek sterowanych numerycznie, ujawniło konieczność takiej ich automatyzacji, aby można było ekonomicznie stosować w produkcji średnio a nawet małoseryjnej. Niezależnie od tego. w ostatnim 20-leclu zaobserwowano zjawisko zmniejszania się liczebności serii w zakresie produkcji wielkosoryJneJ• Opłacalność obrabiarek sterowanych numerycznie w tych przypadkach możliwa była jedynie przez zastosowanie takiego systemu automatyzacji, który umożliwiałby daleko idącą elastyczność w stosowaniu różnych środków produkcji. Ze względu na to. że wydajność i elastyczność są cechami w zasadzie przeciwstawnymi, powstały dwa kierunki rozwojowe elastycznej automatyzacji wytwarzania, których cele można określić następu-Jąco:

—    dla produkcji mało— 1 średnioseryJneJ — zwiększenie stopnia automatyzacji. Jednak przy zachowaniu elastyczności. i

—    przy produkcji wlelkoseryjnej 1 masowej - dążenie do zwiększania elastyczności przy zachowaniu Jak najdalej Idącej automatyzacji.

W oparciu o tak postawione wymagania, powstała potrzeba tworzenia i rozwoju układów o elastycznej automatyzacji produkcji. Powinny one cechować się łatwością przystosowywania się do automatycznej obróbki zmieniających się rodzajów przedniotów obrabianych. Liczebność różnych przedmiotów może wynosić od kilku do kilkudziesięciu, a nawet do kilkuset typów. Przedmioty te mogą się ponadto różnić zarowno kształtami, jak i wymiarami. Na podkreślenie zasługuje również fakt. że obrabiarki tego typu powinny pracować przez dłuższy czas bez udziału operatora. Przewidziane są w zasadzie do pracy nawet na trzy zmiany.

Dla realizacji tak postawionego zadania, konieczne Jest szczegółowe wyspecjalizowanie wielu elementarnych czynności, z których część sterowania powinna być w układzie samej obrabiarki, a reszta poza nią. Czynności te orientacyjnie podzlolić można na trzy poniżej wyszczególnione grupy:

1* Czynności zapewniające atomatyczną pracę obrabiarek jak np. :

—    magazynowanie przedmiotów nieobrobionych.

—    transport przedmiotów nieobrobionych do obrabiarki.

—    podanie 1 zamocowanie przedmiotu na obrabiarce.

—    odpowiedni cykl obróbki skrawaniem.

—    zmiana narzędzi.

—    zmiana położenia przedmiotu obrabianego.

—    zmiana parametrów skrawania.

—    odmocowanie i odebranie przedmiotu obrobionego z obrabiarki.

—    odtransportowanie przedmiotu obrobionego.

—    magazynowanie przedmiotów obrobionych.

—    oczyszczenie z wiórów obrobionych przedmiotów 1 ovi. ich konserwacjo.

—    odprowadzenie wiórów z obrabiarek.

2. Czynności kontrone, zapewniaj w okresie długotrwałej pracy:

-    kontrola stanu obrabiarki,

-    kontrola paraastrów okrawania,

-    kontrola stopnia zutycia narzędz

-    kontrola uszkodzenia narzędzi.

-    kontrola wymiarów przedalotu pr.

-    kontrola wyslarów przedmiotu ob

-    autodlagnostyka prawidłowości p

3. Czynności związana z przezt

-    przazbrojenie asgazynu narzędz:

-    przezbrojsnle asgazynu przedni

-    przazbrojenie urządzeń transpo

Liczba czynności realizowanym u ład mechaniczny 1 sterujący sai stopni automatyzacji przedstawi

12